Το θαλασσοπουλάκι..

Άπονη που ’σαι, θάλασσα

κι άπονα τα νερά σου,

που κρύβεις τα παιδάκια μας

μέσα στην αγκαλιά σου.

Εψές αργά στον ύπνο μου

είδα και το δικό μου,

που ’χει ένα χρόνο μακριά

και λιώνω απ’ τον καημό μου.

Αχ, να μπορούσες, θάλασσα,

να πάρεις τη φωνή μου

και δυο λογάκια τρυφερά

να στείλεις στο παιδί μου.

Έλλην..

Μισόγυμνος σέρνεσαι στης μοίρας το δρόμο,

εκεί, που οι άρχοντες σου φέρανε πόνο.

Τη θάλασσα εμάγεψες γαλήνη να ’ρθει,

μα τώρα στο χέρι σου μαντήλι πενθεί.

Που πήγαν τα όνειρα καημένε ιππότη;

Τουφέκι εκράτησες στη μάχη την πρώτη.

Τον ύμνο εδόξασες, φωνή δυνατή,

να μάθει τη χώρα σου όλη η γη.

Με άλογο πέρασες βουνό πεδιάδα,

σημαία κυμάτισες να φέρεις Ελλάδα,

να μάθουν ο Έλληνας πως είν’ δυνατός.

Κουράγιο στην πέννα σου, να φύγει ο οχτρός!

Τελετή απονομής βραβείων ΕΛΒΕ..

Η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, στα πλαίσια του εορτασμού των 2400 χρόνων από την γέννηση του Αριστοτέλη,  προκήρυξε τους μήνες που μας πέρασαν διεθνή ποιητικό διαγωνισμό και διαγωνισμό συγγραφής δοκιμίου με τίτλο:

Ο καιρός..

Πώς μας τραβάει πίσω ο καιρός;

Ποιας Άνοιξης αγνάντεμα μας στέρησε η θλίψη;

Αγέρας φύσηξε τριγύρω παγερός

κι η Ανατολή παρέδωσε τη μοίρα της στη Δύση.

Εδώ ένα δάκρυ μας ξυπνάει κάθε πρωί,

ένα γιατί, που πάντα ψάχνει ένα κάτι,

να τυλιχτεί σε μια κουβέρτα από ζωή

και να ρουφήξει μια γυμνή σταγόνα αγάπη.

Φοβάμαι..

Φοβάμαι.

Φοβάμαι για κείνα που θα ’ρθουν,

μα αδύναμος πια να ορίσω.

Παράνομα η μοίρα μου όρισε

αγάπη κρυφή ν’ αγκαλιάζω,

με βλέμμα που όχι δε γνώρισε

και τρόμο στο χάδι του ποτέ του δεν είδε.

Δυο φιλιά..

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
κρυμμένα στης ψυχής μου το συρτάρι
ποθώντας τη δική σου αγκαλιά,
που η θάλασσα μακριά μου την κρατάει.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
δυο λέξεις τρυφερές να σου χαρίσω,
σαν έρθεις τα χαράματα κρυφά,
αγάπη μου, να σε καλωσορίσω.

Μοναξιά..

Κι αφού χειμώνιασε για τα καλά και πάλι

και κρύο μου πότισε η ορφάνια το κορμί

στιγμή μου ξένη χαραγμένη με σιωπή

βαθιά σκοτείνιασε η σκέψη την καρδιά.

Θάλασσα κι Ουρανός, της Στέλλας Πετρίδου | Προδημοσίευση

Το εξώφυλλο της νέας μου ποιητικής συλλογής το είδατε. Αρχές Γενάρη λοιπόν θα κυκλοφορήσει επίσημα το "Θάλασσα κι Ουρανός" και ήδη νιώθω πολύ μεγάλη λαχτάρα για να πιάσω το πρώτο της βιβλίο στα χέρια μου. 

Το μαχαίρι..

Είσαι δικός μου, μου ’χες πει

κι έκρυβες στην πλάτη το μαχαίρι.

Αγάπη, αρρώστια ορμητική

και πάθος που ματώνει.

Έρωτας, σώμα και ψυχή.

Μη με κοιτάς! Σ΄ ακολουθώ!

Αξίζει η αγάπη κι ας πονάει.

Δάκρυ γλυκό. Δάκρυ πικρό.

Ανθολόγιο 2016

Με έξι ποιήματά μου, ορισμένα ανέκδοτα κι άλλα όχι, συμμετέχω κι εγώ στο ανθολόγιο του 2016 των εκδόσεων «Αιολικά Γράμματα»

(ISBN: 978-618-82198-3-0, 

Σελίδες 142)

Στα όρια της ανέχειας..

Κυλιέμαι

στο βούρκο από κατάντια λαβωμένος,

χίλιες πληγές να πολεμώ μονάχος,

αφού κι οι φίλοι μου με ξέχασαν κι αυτοί.

Κρατιέμαι

με ό,τι γλυκό και τρυφερό μου ’χει απομείνει.

Στα βάθη της καρδιάς μου φυλαγμένη,

μια ανάμνηση ζεστή, νοσταλγική.

Παρηγοριέμαι,

υπομονή στα δύσκολα κι όπου με βγάλει,

δε με λυγίζει η ζωή μου η προδομένη

κι ας είναι ολάκερη μια στάλα απ’ το γκρεμό.

Ελεύθερη σε χαιρετώ, μυριανθισμένη Γη!

Φόρο τιμής στον άγνωστο στρατιώτη..ποιητή..

Μα η ειρήνη είναι εδώ και χτίστηκε με πόλεμο

κι η ιστορία της βαριά σα βάφτηκε με αίμα.

Κάποιος θυμάται έναν δικό του μόνος και πενθεί,

το στρατιώτη που σκληρά κι απάνθρωπα εχάθη.

Για την πληγή του φλέγεται που μένει ανοιχτή.

Στο σπίτι του, κάπου μακριά, γυναίκα ακόμη κλαίει,

μάνα δική του, αδερφή, κόρη και εγγονή.

Ακόμα η σειρήνα του πολέμου αντηχεί.

Ο ανθρωπάκος..

Ψιτ! Σε σένανε μιλώ!

Ναι, σε σένα, που κάνεις πως δε με βλέπεις!

Χαμήλωσε λιγάκι μια σταλιά!

Με βλέπεις τώρα; Κοίτα με!

Σ΄ αυτό το καροτσάκι είμαι δεμένος

χρόνια τώρα, καθηλωμένος και σκυφτός,

με πόδια μου δυο ρόδες και δύο μπράτσα δυνατά.

Με βλέπεις τώρα; Πες μου;

Θαρρείς πως είσαι ανώτερος, πιο έξυπνος, πιο τσίφτης;

Μα ποιος σου είπε η ανθρωπιά γεννήθηκε στα ύψη;

Εδώ η φλόγα στην καρδιά, εδώ είναι κρυμμένη!

Και γέλα, εσύ, μικρόψυχε, εγωιστή και ψεύτη!

Μονάχος σου απέμεινες, μισός και ανθρωπάκος

με μία άδεια αγκαλιά και δύο άδεια χέρια.

Που τα χωρείς να ζεσταθούν και που τ’ απλώνεις;

Κοίτα! Γεμάτα είν’ τα δικά μου!

Αγάπη, γέλια και φωνές. Αυτή είναι η ζωή μου.

Χαράμι σου τα πόδια σου και τα καλά σου όλα!

Ο άλλος μου εαυτός..

Μου ταιριάζεις.

Είσαι ένας άλλος εαυτός μου, τόσο ξένος,

τόσο παράφορα αλλιώτικος, σα ψεύτης,

μα νιώθω πως σε ξέρω.

Στοιχειωμένος στο παράλογο

του δικού μου κόσμου, του τρελού,

τριγυρνάς μέσα σε όνειρα εφιάλτες,

μέσα σε απάτες του μυαλού και μες σε θαύματα.

Κι είσαι, αλήθεια.

Είσαι το όνειρο που κλέβει τη σιωπή μου,

το χαρωπό τραγούδι ενός παιδιού,

η εκδρομή της Κυριακής, που γίνεται Δευτέρα.

Είσαι η ζωή η άγνωστη, η πλανεύτρα,

μα νιώθω πως σε ήξερα εξ αρχής.

Δυσεύρετη κι αν είσαι, μυστική,

κάπου στο διάβα σου μπορεί και να σου μοιάζω.

Με χέρι μουδιασμένο δε φτουράς.

Προκήρυξη 1ου Πανελλήνιου και Παγκύπριου Μαθητικού Λογοτεχνικού και Καλλιτεχνικού Διαγωνισμού

Το ΥΠΕΠΘ με  το  υπ΄ αρ. πρ. 170912/Δ2/13-10-2016  έγγραφό του ενέκρινε τη διεξαγωγή του  «1ου Πανελλήνιου και Παγκύπριου Μαθητικού Λογοτεχνικού και Καλλιτεχνικού Διαγωνισμού», που προκηρύσσει ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων (ΕΠΟΚ) και απευθύνεται σε μαθητές και μαθήτριες δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ο διαγωνισμός είναι Λογοτεχνικός (ποίηση, διήγημα, δοκίμιο, θεατρικό έργο, παραμύθι) και Καλλιτεχνικός (ζωγραφική, κολλάζ, βίντεο, φωτογραφία) και έχει ως βασικό σκοπό να δώσει την ευκαιρία στους μαθητές και τις μαθήτριες να εκφραστούν δημιουργικά  με όποιον τρόπο επιθυμούν  σχετικά με το θέμα, που είναι «ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.»

Του ονείρου..

Άγρια η ζούγκλα της κρύας πόλης,

μεθυσμένη η βουή της,

βγάζει κραυγές, λιγοθυμά.

Στα βάθη της πάλλονται σαν κύματα

των μοναχών ανθρώπων κρυφές οι σκέψεις.

Κι εκεί, απελπισμένες κι αβοήθητες

από κρυφούς αγγέλους και οράματα,

στον πάτο παραδίνονται.

Τρία ποιήματα μου από τις εκδόσεις "Διάνυσμα"..

Τρία νέα ποιήματά μου φιλοξενούνται στην τρίτη ποιητική συλλογή των εκδόσεων "Διάνυσμα", που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.

(ISBN: 978-618-5256-02-9
Σελίδες: 188
Διαστάσεις:21Χ14 χιλ.)

Η πιο κοντινή και φωτεινή πανσέληνος του 21ου αιώνα πλησιάζει..

Ένα αστέρι πρόβαλε

απόψε συντροφιά

και άνοιξε στο όνειρο

κάτασπρα πανιά.

Στ' ανοιχτά του έριξε

άγκυρα απ' ασήμι

και στην πλώρη

φάνηκε όμορφη η σελήνη*....

Φόρος τιμής στο δικό μας κ. Αλέξανδρο..

Κι όταν θα ρθεις στον κόσμο αυτό, τη θάλασσα θ' αγγίξεις

και η αλμύρα της βαθιά θα θρέψει το κορμί σου.

Ξυπόλυτος στην αμμουδιά θα τρέξεις χίλιους δρόμους

της μιας πατρίδας σου γλυκιάς στερνής ανάμνησής σου.

Και μεγαλώνοντας σα νιος, τον κόσμο θ' αλωνίσεις

τη δύναμη σου θα γευτείς, την αίγλη σου, τα πάθη.

Και τ' όνομά σου αρχοντικά σε άλλους θα χαρίσεις

και μ' ένα βήμα τη φορά θα ξεπερνάς τα λάθη.

Πρόσκληση τελετής απονομής του 16ου Ετήσιου Διεθνή Διαγωνισμού Ποίησης Λογοτεχνικού περιοδικού «Κελαινώ»

Το περιοδικό Λόγου, Τέχνης και Πολιτισμού «ΚΕΛΑΙΝΩ» του Λογοτεχνικού Ομίλου «ΖΑΛΩΝΗ», «Ξάστερον»

σας προσκαλεί στην τελετή απονομής των βραβείων του ετήσιου  Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2016 με θέμα "Στα στενά της ανέχειας", που θα πραγματοποιηθεί την 13η Νοεμβρίου 2016, Κυριακή πρωί (11.00 π. μ.- 14.00 μ. μ. ), στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Γ. Γενναδίου 8, στην αίθουσα Μιχαήλα Αβέρωφ.

Σήμερα τιμάμε το όχι..

Οινούσσες!
Εδώ χτυπάει η καρδιά της ελληνικής γης!
Χρόνια πολλά Έλληνα!
Χρόνια πολλά Ελλάδα!

Το ζύγι..

Ένα ποτήρι στεναγμός,

δυο δάχτυλα αγάπης

και μπόλικο πασπάλισμα

ατέλειωτης σιωπής.

Τόσο ζυγίζει η θάλασσα.

Τις Κυριακές..

Τις Κυριακές
πάντα ένα κάτι περιμένει
να ομορφύνει τις στιγμές.

Απόψε φέγγει ο ουρανός..

Ρομαντικές ψυχές ετοιμαστείτε! Απόψε τη νύχτα ήρθε η στιγμή σας!

Μια σειρά από φθινοπωρινά πεφταστέρια έρχονται να ραντίσουν γλυκά τα όνειρά σας, χαρίζοντας δύναμη και πάθος στις ευχές σας. Απόψε το χάραμα θα εμφανιστούν οι Ωριωνίδες και η βροχή τους θα στολίσει λαμπρά τον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, στο οποίο περιλαμβάνεται και η χώρα μας.

Δώρο ξανά..

«Κι όπως κοιτάς χαρούμενος

την ανθισμένη Άνοιξη τριγύρω

κι όπως γελάς χαζεύοντας

τα χελιδόνια που χορεύουν στ’ ανοιχτά,

έλα κοντά και κάθισε,

τη θέση μου σου δίνω

και με τραγούδια άρχισε

γι’ αγάπη να μιλάς…»

Το ταξίδι..

Και γεννιόμαστε μονάχοι

και ζούμε

και μεγαλώνουμε

και παίρνουμε αγάπη

και παίρνουμε αγάπη

και γνωρίζουμε αγάπη.

Τόσο όμορφη,

τόσο γλυκιά!

Αγάπη!

Λέσβος..

Και ποιος να πει; Και τι να πει;

Τέτοια ομορφιά ποιος ν’ αρνηθεί

ματιά να ρίξει;

Πώς να χορτάσει τη στιγμή;

Πώς μ’ ένα αχ κι ένα γιατί

να μη δακρύσει;

Ο πιο πιστός μου φίλος..

Μονάχος, μοναξιά μου, χαράματα γυρίζω

στο σπίτι μου το γκρίζο, που βάρυνε σιωπή.

Σε πόλη τσιμεντένια, που βράζει ο παλμός της,

απόμεινε ο καημός της να κλαίει στη βροχή.

Μονάχος, μοναξιά μου, και άνθρωπος κανένας,

απόμεινε ο ένας να κάνει για πολλούς

και στο θολό τοπίο, που φέγγει χαραμάδα,

εγχώρια  συμπληγάδα σκοτώνει τους τρελούς.

Οινώνης πόνος

Σύρε μπροστά μου έρωτα, σύρε να σε αγγίξω,

να νιώσω την ανάσα σου στην αγκαλιά μου μέσα,

να διώξω κάθε άρνηση, οργή και περηφάνια,

να σταματήσουν οι καιροί και πίσω να γυρίσουν.

Σύρε περήφανε αητέ, Αλέξανδρε της Τροίας,

προστάτη όλων των ανδρών, της ομορφιάς κριτή,

σύρε τη Νύμφη σου να δεις πώς στέκεται εμπρός σου,

ανήμπορη στον έρωτα για σένα πώς θρηνεί.

Της περιπλάνησης..

Στων ματιών σου τη βαθιά περιπλάνηση
δειλά βαδίζω, κήπους θωρώ.
Λιβάδι οι σκέψεις, ποτάμι οι λέξεις
κι ένας ήλιος αγάπης, που χρώματα αλλάζει,
χρώματα απλώνει, χαμογελά.

Μες στων ματιών σου γαλάζιο βήμα,
παράδεισος του ονείρου μου η μέθη,
τραγούδι της ψυχής μου σιωπηλό
και όαση της ομορφιάς τοπίο.

Σαν από θαύμα..

Λουλούδι της ψυχής μου μαραμένο
πόσο ακόμα θα γελάς χωρίς δροσιά στα χείλη;
Έλα στο όνειρο σιμά, νερό της νιότης πάρε
και μούλιασέ την την καρδιά αγκάλη μου να γείρει.

Του οδοιπόρου..

Τον κόσμο γύρω μου κοιτώ,

στέκομαι, βλέπω, περπατώ,

θλιμμένα βλέμματα, κενά,

που δεν τ’ αγγίζει η χαρά.

Γι’ αγάπη τώρα ποιος μιλά;

Ποιος την ανάσα της κεντά;

Στα κύματά της ποιος μεθά

και στο βυθό της κολυμπά;

Του έρωτα..

Εγώ χορεύω στο ρυθμό του παραδείσου μου,

στο παλμό της μουσικής που με πλανεύει.

Μεθώ στο βλέμμα σου και χάνομαι,

σέρνομαι, σβήνω, ξεψυχώ.

Ένα ταξίδι το κορμί σου με το χάδι μου,

μια τρικυμία τα μαλλιά μου στο φιλί σου.

Κλείνουν τα βλέφαρα και ηρεμούν στο προσκεφάλι σου.

Σου παραδίνομαι.

Ο εχθρός..

Κι έρχεσαι πάλι, σα σκιά του παρελθόντος,

φορώντας πέπλο καλοσύνης, λαμπερό

κι ένα μανδύα ακριβό, καλοραμμένο,

με χρυσοκέντητο σημάδι στο λαιμό.

Σ’ ένα μεθύσι σου απάνω το σηκώνεις,

ξεδιπλωμένος, καθώς είσαι, αίμα στάζει,

φαρμάκι σκέτο, να το πιω και να γυρίσω

στην ίδια πλάνη, που παλιά μ’ είχες πετάξει.

Εξομολόγηση ΙΙΙ..

Κάθε νύχτα στα υπόγεια της σιωπής

ένας άνεμος σου κλέβει τα φτερά σου

και αδύναμη, στη μέση της βροχής,

τα φεγγάρια σου σκορπάς.

Μια φωνή στα πέρατα πλανιέται,

μιας τυφλής ψυχής που κάποτε γελούσε,

μα στα μάτια της, σαν όνειρο γυμνό,

τα παλάτια σου χαλάς.

Και το ξέρεις, σου το λέγανε σκιές,

που τα άδεια βράδια σου ’στηναν καρτέρι,

στο ταξίδι σου χλωμός ο γυρισμός

κι εσύ μένεις μοναχή.

Κεκροπία..

Ό,τι σου τάζει η μοίρα σου, αυτό και σου ταιριάζει.

Δεν έχεις το δικαίωμα ν’ αλλάξεις, δε μπορείς.

Κοιτάς, μικρός, καταμεσής, σε κόσμο αχνό και ξένο

και περιμένεις τη στιγμή να τρέξεις, να σωθείς.

Κοινότυπη η λογική, μαρμαρωμένη η κρίση,

μα μπρος σου κοίτα κι όρισε τη φόρα του ανέμου

την Κεκροπία για να δεις πόλη χαράς ή πόνου,

ελιά αν θες να τη φυλά ή άλογο πολέμου.

Πρόσκληση της Τελετής Απονομής Βραβείων του 5ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ζωοφιλίας..

Η Τελετή Απονομής Βραβείων του 5^ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ζωοφιλίας θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο "Σαμαράς", στη Λαμία (Διάκου 14), το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 19:00.

Πριν την έναρξη της εκδήλωσης, θα προσφερθεί καφές ή τσάι.

Θ’ ακολουθήσουν χαιρετισμοί από τον Αντιπεριφερειάρχη Π. Ε. Φθιώτιδας και τον Δήμαρχο Λαμιέων και 3λεπτη ομιλία της Προέδρου του Φιλοζωικού Συλλόγου Φθιώτιδας (για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων - 4/10).

Νέα ποιητική συλλογή - Νέα συμμετοχή..

Με τρία ανέκδοτα ποιήματά μου συμμετέχω κι εγώ στην τρίτη ποιητική συλλογή των εκδόσεων "Διάνυσμα" που θα κυκλοφορήσει σύντομα αυτό το φθινόπωρο.

Το βιβλίο βρίσκεται ήδη στο στάδιο της σελιδοποίησης και έχω τη χαρά και

Λυτρωμός..

Σε έναν κόσμο που το είναι μου αλλάζει,

τι να σκεφτώ; Τι να παλέψω πια;

Αφήνω πίσω μου εικόνα που τρομάζει

και πληγωμένος γέρνω στο κενό.

Ποιος να με δει; Είμαι μικρός.

Κανείς τον ίσκιο μου δεν βλέπει.

Δεν το μπορεί κι είναι φτωχή,

ενός παιδιού η φωνή που σιγοκλαίει.

Ακούει κανείς..

Με χέρια γαντζωμένα όπου βρούνε

μουλιάζουν τα κορμιά στην παγωνιά

κι αλύπητα το κύμα τους χτυπά

ψυχή να παραδώσουν.

Ακούει κανείς;

Άγριος καιρός, δε λογαριάζει

και ουρλιαχτά ξυπνούν τη λύπη.

Πέρα στα βράχια παραλύει

κι ο τελευταίος στεναγμός.

Ακούει κανείς;

Μια μάνα μοναχή γυμνή παλεύει,

με πείσμα την ανάσα της κεντά.

Στην αγκαλιά της το παιδί λυγά,

στη φρίκη δε σαλεύει.

Ακούει κανείς;

Εσύ..

Μες στη θολούρα του μυαλού,

στο αχ του αναστεναγμού,

εσύ μπροστά μου

και ξάφνου ντύνεις γιορτινά,

με χρώμα και με ομορφιά

τα όνειρά μου.

Μες στα υπόγεια της σιωπής,

στο άκουσμα μιας αστραπής,

εσύ μπροστά μου

25 χρόνια "άλφα πι"..

Γράφει ο Κώστας Ζαφείρης:

Μιλάω πολλές φορές με βιβλιόφιλους από όλη την Ελλάδα και μου εκφράζουν την απορία αλλά και το θαυμασμό τους για το δυναμισμό και τη διάρκεια ενός φαινομένου που έχουμε εδώ στη Χίο. Φοβάμαι ότι πολλοί Χιώτες και Χιώτισσες το αγνοούν το φαινόμενο αυτό, ενώ οι μυημένοι ανά το πανελλήνιο το γνωρίζουν. Πρόκειται φυσικά για τις Χιώτικες Εκδόσεις Άλφα Πι που φέτος συμπληρώνουν 25 χρόνια ζωής και δημιουργίας.

Εικοσιπέντε χρόνια ζωής. Μια πορεία με κοντά 500 τίτλους βιβλίων. Διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, σημαντικές μεταφράσεις, ταξιδιωτικοί οδηγοί, ιστορικές

Της ζωής..

Κι η ζωή συνεχίζεται,

γιατί έτσι πρέπει στην τελική,

γιατί πεθαίνει η στιγμή,

γιατί σκοτώνουν τα γιατί,

γιατί πονά το παρελθόν,

γιατί μεθά, γιατί πλανά.

Τόσο μακρινό,

τόσο σκοτεινό,

τόσο δυνατό,

τόσο ανίκητο!

Μετάλλαξη..

Τα όνειρα καίγονται

και γίνονται εφιάλτες.

Ίσως γιατί ξεθύμαναν

οι στεναγμοί.

Μεταλλαγμένες παραισθήσεις

κι ανέμου ζάλη

σε καιρό

ολοκληρωτικής ισοπέδωσης.

Καθάρια μέρα..

Ω, ευτυχισμένη μέρα,

που σπέρνεις άνοιξη στα μάτια των αγγέλων,

μικρών παιδιών που ξέρουν να ονειρεύονται ακόμα,

να ζωγραφίζουν χρώματα στο απέραντο θολό.

Ω, λιοπερίχυτη, κρυστάλλινη ημέρα,

που σε βολτάρουν τα πουλιά στους θαυμαστούς σου κάμπους,

στις χιονοσκέπαστες κορφές και στα παρθένα δάση

και τραγουδώντας σε χορούς σου στήνουν και γιορτές.

Ω, γαλάζια και λευκή, υπέρλαμπρη ημέρα,

που σε δροσίζει της αυγής τ’ αγιάζι, τ’ αλμυρό,

το κύμα που ξεκούραση γυρεύει στ’ ακρογιάλι

για ένα λεπτό, ύπνο γλυκό.

Ξεριζωμός..

Κραυγές!

Κραυγές παντού!

Άνθρωποι τρέχουν, χάνονται, πεθαίνουν!

Στόχος μιας σφαίρας που ποτέ δεν ησυχάζει.

Κι όλα γυρίζουν

σ’ ένα τοπίο σκοτεινό

και μαύρο πέρα ως πέρα.

Αγριεμένο σύννεφο,

που τη σιωπή ματώνει

και σπρώχνει όλους σε φυγή,

σ’ απόγνωση.

Ξεριζωμός!

Αποχαιρετισμός..

Η ξενιτιά θα το χαρεί,

θα ποτίσει πάνω του αλμύρα,

θα το αλλάξει,

θα σκληρύνει την όψη του,

θα τ' αγριέψει...

Μα ξέρω πως κάποτε,

αργά ή γρήγορα,

το θαλασσοπουλάκι μου

θα γυρίσει και πάλι σε μένα..

Γιατί η πατρίδα πιο γλυκιά

κι η αγκαλιά της μάνας

απ' όλες πιο μεγάλη!!!

Εξομολόγηση..

Κάθε βράδυ στ’ όνειρο σου νοσταλγείς

ένα σύννεφο να πάρει την καρδιά σου,

να την κάνει να πετάξει σαν πουλί

στις αυλές του παραδείσου.

Μα σαν κλέψει το σκοτάδι η αυγή

και το σύννεφο χαθεί μες στον ιστό σου,

που υφαίνεις κάθε δάκρυ και πνοή,

σαν κεντάς με τη σιωπή σου

Μισεμός..

Αχ! Της αγάπης η φωτιά,

θάλασσα, μου καίει την καρδιά.

Λείπει το πουλί μου

κι αγέρας η ζωή μου,

να φωνάξει θέλει πως πονά.

Αχ! Της αγάπης τον καημό,

ποιος να μου τον διώξει, μην πονώ;

Έρωτα μου σύρε

κι όνειρο, φως μου, γίνε,

να’ ναι πιο γλυκός ο μισεμός.

Δώρο από θάλασσα βγαλμένο..

Δύο βιβλία του Φάνη Φαντέμη είναι το επόμενο δώρο μου για σας. 

Πρόκειται για τα δύο νέα του ναυτικά βιβλία, το «Ιντα λέγουσιν στην πλώρη», και το «Στα βαθιά νερά».

Για τα βιβλία ο Δημήτρης Φρεζούλης έγραψε:

"Aν ο Νίκος Καββαδίας ήταν ο κορυφαίος ποιητής της ναυτοσύνης σίγουρα ο Φάνης Φαντέμης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Μήτσου Ανδριώτη) ήταν από τους κορυφαίους πεζογράφους της. Και ναι μεν ο Φαντέμης «έφυγε» πρόσφατα, όμως μας άφησε ζωντανές βαπορίσιες ιστορίες μιας άλλης εποχής, όταν τα