Εγωισμός..

«Ήμασταν, βλέπεις, τόσο διαφορετικοί, αλλά και κατά βάθος τόσο, μα τόσο ίδιοι. Ίδιοι, ναι! Είχα κι εγώ ακριβώς τον ίδιο εγωισμό με εκείνον. Ήξερα όμως να τον χρησιμοποιώ για το καλό μου, για το πραγματικό μου καλό, για να μπορώ έτσι να υπερασπίζομαι τα θέλω μου και να παλεύω γι’ αυτά με πάθος, επιμονή κι υπομονή. Ήλπιζα κι έκανα όνειρα πολλά πως με την πίστη κάποτε θα βγουν αληθινά. Και προσδοκούσα να έρθει το αύριο, αυτό που θα μου έφερνε επιτέλους κοντά μου την ευτυχία και θα απομάκρυνε μια για πάντα το μουντό τοπίο της θλιβερής μου μοναξιάς...»

Υπομονή και χρόνος..

«Υπομονή και χρόνος! Ναι, σίγουρα! Ήξερα πολύ καλά τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις. Χρόνια ολόκληρα στεκόμουν στο παραθύρι του δωματίου μου, κάνοντας υπομονή για να κυλήσει ο χρόνος. Ο χρόνος που θα με έκανε πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη για να κατακτήσω τη ζωή. Και να ’μαι πάλι στο ίδιο παραθύρι να κοιτάζω την ίδια γειτονιά, να χαζεύω τον ίδιο ήλιο και να ελπίζω πάλι σε ένα θαύμα. Μα δεν υπάρχουν θαύματα, το ήξερα πολύ καλά. Το θαύμα ήμασταν εμείς, η πίστη μας, η τόλμη μας, τα όνειρά μας, η δίψα μας για ζωή. Κι αν για το θαύμα που ζητούσα έπρεπε να πολεμήσω, θα το έκανα χωρίς δισταγμό. Γιατί μόνο για την αγάπη αξίζει κανείς να πολεμά και για τίποτε άλλο…» 

Στέλλα Πετρίδου

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Η αγάπη μπορεί" των εκδόσεων "Ελκυστής" (Σελ. 102)

Τα μάτια..

«Τα μάτια, βλέπεις, είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Όσα και να θες να κρύψεις, όσο και να θες να κρυφτείς, τα μάτια πάντα μαρτυρούν αυτό που πραγματικά νιώθουν, αυτό που πραγματικά αισθάνονται…» 

Στέλλα Πετρίδου: Συμμετοχή στο ανθολόγιο της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού με τίτλο "Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός, Βραβευθέντα έργα 2016-2017

Πώς ξεχνάει κανείς όταν θυμάται;

Πώς σταματάει να πονάει όταν κλαίει,

όταν μουδιάζει το κορμί του από συνήθεια,

όταν λυγά από ένα βάρος που τον καίει;

Πώς από τρέλα η ανάγκη μόνη κείται;

Πώς ξεγελάει την ορφάνια της στιγμή,

όταν κρυώνει στα σκοτάδια και παγώνει

δίχως μια αγκάλη κι απομένει πια μισή;

Στέλλα Πετρίδου | δέκατη έβδομη συνέντευξη (pearls-n-roses.blogspot.com)

Ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό «pearl n' roses»

Κυριακή, 10-11-2019

Δημοσιευμένη εδώ

Δημοσιογράφος η λογοτέχνις: ΤΣοφία Κορωνίδου

Παρουσίαση βιβλίου της Στέλλας Πετρίδου «H αγάπη μπορεί» στη Χίο

Οι Εκδόσεις Ελκυστής 

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος 

«Η αγάπη μπορεί» 

της Στέλλας Πετρίδου 

την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019, στις 18:30 μ.μ. 

στο καφέ Το Ρόδι (Μαγαζιωτίσσης 1-4), Χίος.

Τη λεφτεριά δε θα μου πάρετε..

Τη λεφτεριά δε θα μου πάρετε.
Είναι δική μου .
Μέσα στο αίμα μου κυλά και με ορίζει,
να ζω σαν άνθρωπος.
Σαν άνθρωπος μ' ακούτε;
Σα δουλικό σας γέλασαν. Δεν είμαι.

Στέλλα Πετρίδου | δέκατη έκτη συνέντευξη (koukidaki.gr)

Ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό «koukidaki»

Σάββατο, 02-11-2019

Δημοσιευμένη εδώ

Δημοσιογράφος η λογοτέχνις: Τζένη Κουκίδου

Στέλλα Πετρίδου: Συμμετοχή στο "Ανθολόγιο 2017", Αιολικά Γράμματα

Λέσβος

Και ποιος να πει; Και τι να πει;

Τέτοια ομορφιά ποιος ν’ αρνηθεί

ματιά να ρίξει;

Πώς να χορτάσει τη στιγμή;

Πώς μ’ ένα αχ κι ένα γιατί

να μη δακρύσει;

Καλλιτέχνες Λ.Σ.

Η τέχνη δεν έχει σύνορα.
Η τέχνη δε θέτει ταμπέλες.
Υπάρχει παντού.
Θα υπάρχει παντού.

Επιθυμία..

Κρυμμένο στέκει το φεγγάρι

μες στ’ ουρανού τη σιγαλιά.

Έρμη απόψε η ακρογιαλιά.

Τώρα μια ευχή στο μαξιλάρι

για τ’ όνειρο γοργά σαλπάρει

και νέα του έρωτα φωλιά.

Τελετή απονομών του διαγωνισμού του λογοτεχνικού περιοδικού "Κέλαινώ"

Την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2019, το περιοδικό Λόγου, Τέχνης και Πολιτισμού του Λογοτεχνικού Ομίλου «Ζαλώνη» «Ξάστερον», «Κελαινώ» πραγματοποίησε τελετή απονομής βραβείων του 19ου Διαγωνισμού Ποίησης στο κατάμεστο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Περιστερίου.

Μεγάλη τιμή για μένα η βράβευση του ποιήματός μου, γραμμένο σε φόρμα "ροντέλο", που απέσπασε το Α' Βραβείο. Τίτλος του "Επιθυμία".

Τελετή απονομών των διαγωνισμών του λογοτεχνικού περιοδικού "Κέφαλος"

Στις 2 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομών των διαγωνισμών του λογοτεχνικού περιοδικού “Κέφαλος – Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς”. Πάνω από 500 άτομα κατέκλυσαν τον ιστορικό χώρο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.