Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020

Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "Το τελευταίο εμπόδιο" της Μαριλένας Παππά | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου



Συγγραφέας: Μαριλένα Παππά
Έτος έκδοσης: 2020
Σελ.: 50
Εκδόσεις: Βακχικόν



Πρόκειται για ένα βιβλίο που κινείται στην ατμόσφαιρα του υπερρεαλισμού και της ελευθερίας του λόγου, που προκύπτει μέσα από ένα ποίημα. Ποιητικός και αινιγματικός ο λόγος της συγγραφέως.
Ακολουθώντας πιστά τις τάσεις του υπερρεαλισμού, η ιστορία του βιβλίου επιχειρεί να κατασκευάσει λογικές εικόνες, οι οποίες, όμως, στην ουσία είναι προϊόν του υποσυνειδήτου, άρα παράλογες εκφάνσεις αυτού. Πρωταγωνίστρια η Αχώ, η οποία για 30 ολόκληρα χρόνια ζει μόνη της σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, με μόνη της συντροφιά ένα τραπέζι, το μοναδικό απομεινάρι του παρελθόντος της, το οποίο θεωρεί πως έχει πια ξεχάσει. Το υποσυνείδητο, όμως, έρχεται να την ξαφνιάσει, όταν σε ηλικία 60 χρόνων η Αχώ ξυπνάει από το λήθαργο της απραξίας και αυτομαστιγώνεται. Η εκδίκηση μοιάζει θέμα χρόνου. Ένας ζωντανός εφιάλτης ριζώνει στο σπίτι της κι έπειτα απλώνει τα πλοκάμια του παντού θέλοντας να επιβάλει την ανυπέρβλητη δύναμή του. Η Αχώ οφείλει να αντιδράσει. Το παρελθόν επιστρέφει δυναμικά επαναφέροντάς της μνήμες που δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν την χαροποιούν ή την τρομοκρατούν περισσότερο. Η αντίδρασή της είναι απρόβλεπτη. Εκδικείται για ακόμη μια φορά τον ίδιο της τον εαυτό.
Ο αναγνώστης πρέπει να ξεπεράσει τη δυσπιστία του και να δει με τα μάτια της ηρωίδας αυτό που κυριολεκτικά ορθώνεται μπροστά του. Ένα εφιαλτικό τέρας. Δεν υπάρχει παραδοσιακός τρόπος αφήγησης. Τα γεγονότα δε μπορούν να κατανοηθούν με τη λογική. Πρέπει να επιστρατευτούν όλες οι αισθήσεις, να κυριαρχήσει το συναίσθημα, να μεγαλουργήσει ο ποιητικός λόγος.
Ο αναγνώστης οφείλει να γνωρίζει τις βασικές αρχές του υπερρεαλισμού για να εκτιμήσει σωστά το κείμενο. Διαφορετικά θα μείνει σε μια ρηχή επιφάνεια με κύριο χαρακτηριστικό του την καχυποψία. Η συγγραφέας, ωστόσο, φροντίζει στο τέλος να του χαρίσει αρκετές δόσεις έλλογου στοιχείου, ώστε ο επίλογος να λύσει όλους ή σχεδόν όλους τους γρίφους της ιστορίας. Όπως διαβάζουμε και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, έχουμε να κάνουμε με «μια μικρή σύγχρονη αρχαία τραγωδία» και δεν είναι υπερβολή. Το εμπόδιο που έρχεται να αντιμετωπίσει η Αχώ είναι πια το τελευταίο. Αυτό, που θα την οδηγήσει στη λύτρωση και θα της δώσει ανάσα «ζωής», ακόμα κι αν η ζωή συναντιέται με το θάνατο.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους λάτρεις αυτού του λογοτεχνικού είδους.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η γη στον Κάτω Κόσμο βράζει. Είναι Τετάρτη. Και όπως κάθε δεύτερη Τετάρτη, κάθε μήνα εδώ και τριάντα χρόνια, η Αχώ στέκεται δίπλα στο μεγάλο τραπέζι, ανακατεύει το βαρύ χαρμάνι του καφέ και κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Προσδοκώντας, περιμένοντας. Για πόσο ακόμα;
Η νουβέλα της Μαριλένας Παππά Το τελευταίο εμπόδιο, είναι ένα μείγμα ποιητικού λόγου και υπερρεαλισμού, με σκηνές βγαλμένες από ελληνικά τοπία. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί έχουν γεύσεις και μνήμες από αλμύρα, γαλάζιους ουρανούς και λευκά βότσαλα.
Η συγγραφέας ισορροπεί ανάμεσα στο σύγχρονο ελληνικό λογοτεχνικό ρεύμα και σε επιρροές από κλασικούς Έλληνες πεζογράφους, δημιουργώντας ένα δικό της απόκοσμο σύμπαν: Μια μικρή σύγχρονη αρχαία τραγωδία.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα, Μαριλένα Παππά

Η Μαριλένα Παππά είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Φεβρουάριο του 1988. Έχει γράψει βιβλία για παιδιά και για ενήλικες. Η νουβέλα "To τελευταίο εμπόδιο" αποτελεί το έβδομο βιβλίο της.

Πρώτη ανάρτηση στο texnesonline.gr

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020

Ο δρόμος της σιωπής..



Δύσκολος ο δρόμος της σιωπής.
Τρίζουν οι λέξεις εντός σου.
Κι εσύ,
εσύ, πουλί διψασμένο από θάνατο,
σκυθρωπό τριγυρνάς στο κλουβί σου
τη χαρά των φρουρών σου ν’ ανθίσεις.
Μια ανάσα τυλίγει το είναι σου,
ένας βαρύς αναστεναγμός
κι ένα γιατί μουχλιασμένο απ’ το χρόνο
που βαραίνει σα μπόρα τη θλίψη.
Κομμάτια τα λάθη που διάλεξες,
θρυμματισμένη αντοχή.
Χαρά δεν ένιωσες στο στήθος,
μήτε το ρίγος γνώρισε το κρύο σου κορμί,
μήτε ο πόθος πότισε τα θέλω σου ζωή.
Το σκοτάδι βαφτίζεται φόβος.
Η φόβος ντύνεται ανάγκη
κι η ανάγκη δίνει τροφή στη μοναξιά.
Οι λέξεις δεν έχουν νόημα πια.
Η σιωπή χαρίζει τη μιλιά της στον αγέρα.
Κι ο αγέρας, άρχοντας,
σκορπίζεται παντού το μεσονύχτι,
την ώρα που τα όνειρα ζεσταίνουν
τις ψυχές που νοσταλγούν αυτό το τίποτα,
αυτό, που στα κρυφά των προσευχών
μεταμορφώνεται σε γιγάντιο κάτι.
Κι η φωνή,
μια σπίθα ακόμα δυνατή,
χτενίζει το κενό της βήμα βήμα
δίνοντας χαρά στα μυστικά υπόγεια,
κει, που βρίσκουν καταφύγιο απ’ τις ντροπές τα θέλω.
Δύσκολος ο δρόμος της σιωπής.
Τρίζουν οι λέξεις εντός σου.
Μα πώς να γίνουν θάρρος και αλήθεια
αν το πουλί που τάχα θέλησες να ’σαι
δε βρει τη δύναμη κι απ’ το κλουβί να βγει
στα πέρατα του κόσμου να πετάξει;
Δύσκολος ο δρόμος της σιωπής.
Δύσκολος.
Δύσκολος πολύ.

Στέλλα Πετρίδου
Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην ανθολογία "τό κοράλλι, 150 βραβευμένα ποιήματα - 1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός ποιήματος" των εκδόσεων "Κοράλλι", Αθήνα 2020.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

Λόγου διαδρομές - 16ος Παγκόσμιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός, εκδόσεις Ε.Λ.Β.Ε.




Το ποίημά μου «Το άστρο της φυγής» που απέσπασε το Γ' Βραβείο Ποίησης στον 16ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (ΕΛΒΕ), το Σεπτέμβριο του 2020, συμπεριλαμβάνεται στο νέο βιβλίο της Ένωσης που είναι αφιερωμένο στο διαγωνισμό αυτό.
(ISBN: 978-960-99138-4-3,
Σελίδες 200)

Το εξώφυλλο του ανθολογίου:


Ακολουθεί η Εισαγωγή της Β' Αντιπροέδρου της Ε.Λ.Β.Ε. Δέσποινας Στρίγκου-Καρκανιά:


Ακολουθεί ο Πρόλογος της Προέδρου της Ε.Λ.Β.Ε. Γεωργίας-Γοργούς Αλεξίου:




Ακολουθούν λίγα λόγια εκ μέρους της Κριτικής Επιτροπής από την φιλόλογο Μαρία Χαλιαμπάκα: