Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018

Το γραφτό..

Είπα θα φύγω ένα βράδυ
σκόνη να γίνω στο σκοτάδι,
να μη με βρει ποτέ κανείς.
Να γίνω άφαντος και ξένος,
να περπατάω σα χαμένος,
απόκληρος αυτής της γης.

Τρίτη 21 Αυγούστου 2018

Στο τέλος σιωπή..

Κι ονομάζουμε το πάθος μας αγάπη
και το ποτίζουμε με έρωτα.
Έρωτα λέμε το κενό,
κείνο που τρέχουμε γοργά να το ξεκάνουμε
γιομίζοντάς το με τυφλό εγωισμό.

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

Όταν θα φεύγεις..


Κι όταν θα φεύγεις, θυμήσου μόνο να πετάξεις τα σκουπίδια.
Κάτι ξεχασμένα συναισθήματα και μια δήθεν αγάπη.
Στην καρδιά, εκεί τα άφησες για χρόνια να βρομίζουν.

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018

BIG BANG, του Νίκου Λούβρου


Γράφει η Στέλλα Πετρίδου
Πρώτη δημοσίευση εδώ

Πρώτη ποιητική συλλογή για το Νίκο Λούβρο, όχι όμως και πρωτόλεια. Κι όσο κι αν ο ίδιος επιθυμεί να λάβει το βάπτισμα του ποιητή από τον πρώτο κιόλας στίχο του πρώτου ποιήματος της συλλογής, εγώ τουλάχιστον,  που τυγχάνει να έχω διαβάσει ποιήματα της πρώιμης νεανικής του ηλικίας, αντιλαμβάνομαι πως η ποίηση του ευδοκιμούσε μέσα του χρόνια πριν ο ίδιος τυπικά το αποδεχθεί.

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Μαρία..

Κι όλοι σε φώναζαν, Μαρία.
Κι ήσουνα όμορφη πολύ, γυναίκα ονείρου.
Του φεγγαριού η διαλεχτή, το φως του ήλιου,

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

Στέλλα Πετρίδου | έβδομη συνέντευξη (ikarianews.net)

Ηλεκτρονική εφημερίδα «ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ»
Κυριακή, 10-09-2017
Δημοσιογράφος: Τασσώ Γαΐλα
Δημοσιευμένη εδώ


Μαίρη Παπακωνσταντίνου, η κορυφαία γυναίκα γλύπτρια στη χώρα μας και σημαντική γυναικεία μορφή του πνεύματος. Διεθνούς φήμης γλύπτρια, Ελληνίδα γυναίκα της Ευρώπης(1989-1900), δρ. του Πανεπιστημίου της Ν. Υόρκης, χαράκτρια, ερευνήτρια, συγγραφέας και αρθρογράφος, γνωστή ανά την υφήλιο με το προσωνύμιο <Γλύπτρια της Ειρήνης> γιατί δεν υπάρχει σχεδόν καμία πρωτεύουσα της Ευρώπης χωρίς γλυπτό περιστέρι της. Ο πλέον πρόσφατος τίτλος στην εργογραφία της: Η Χίος μέσα στους αιώνες/Ιστορία-Τέχνη-Πολιτισμός/2016. Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Π.Α. καθώς και του Polytechnic School of Fine Arts με μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία της Τέχνης, έχει κάνει δεκάδες ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και πολλές οι συμμετοχές της σε ομαδικές εκθέσεις καθώς και σε 4 Biennale. Άπειρες οι βραβεύσεις της, έργα της, αγάλματα και προτομές σε δημόσιους χώρους, μουσεία, ιδιωτικές συλλογές και πινακοθήκες  σε όλο τον κόσμο. Με καταγωγή από τις Οινούσσες, ζει μόνιμα στην Αθήνα.

Στέλλα Πετρίδου, ίσως μια σημαντική-μελλοντικά- γυναικεία φωνή της Ελληνικής ποίησης (το ευχόμαστε). Ανθυποπλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος και πρώην Υποδιοικητής της ΑΕΝ (Ακαδ. Εμπ. Ναυτ) Οινουσσών, της οποίας Διοικητής είναι ο σύζυγός της Γιάννης Μάργαρης. Πού; Στις Οινούσσες  όπου η Στέλλα εργάζεται και μεγαλώνει τα τρία της παιδάκια. Η Στέλλα κατάγεται από το Σκουτάρο Λέσβου και στο χώρο της ποίησης έκανε την πρώτη της εμφάνιση μόλις το 2015 με τη συλλογή <Μίλα μου για αγάπη >για να προστεθούν σύντομα στην εργογραφία της ακόμα 3 συλλογές:< Αποχωρισμός>/2016,< Προσφυγιά>/2016 και <Θάλασσα και Ουρανός>/ 2017, όλα από τις εκδόσεις Άλφα πί-Χίος, εκδόσεις καλαίσθητες, ποίηση λυρική, μουσική, ρεαλιστική και συνάμα αισθαντική και ποιοτική.

Τι κοινό έχουν οι δυο κυρίες; Τι τις ενώνει; Απάντηση: Η Τέχνη. Σωστά, αλλά και με κάποιες λεπτομέρειες… Ένα άγαλμα, μια ποιητική συλλογή…

<Αποχωρισμός>, ο τίτλος της δεύτερης ποιητικής συλλογής της Στέλλας που εμπνεύσθηκε τα ποιήματα της από το Άγαλμα <Οινουσσία Μητέρα> δημιουργία της Μαίρης τοποθετημένη στο λιμάνι των Οινουσσών. ..

-Οινουσσία Μητέρα, έργο γλυπτική δημιουργία της Μαίρης έργο της του 1979.

Μαίρη- <Σωστά κ. Γαΐλα και υπήρξε το εμβληματικό αυτό έργο μου χορηγία του Στέφανου Πατέρα που θέλησε με αυτό το έργο να τιμήσει την μητέρα των Οινουσσών η οποία προσέφερε μεγάλο μέρος για την δόξα του  νησιού της σαν αληθινή Πηνελόπη . Μελέτησα όλες τις φωτογραφίες των παλαιών οικογενειών της Αιγνούσας γιατί ήθελα να μην είναι μια συγκεκριμένη αλλά τα χαρακτηριστικά της να αντιπροσωπεύουν τη γυναίκα της εποχής εκείνης. Και, όπως βλέπετε στο άγαλμα, οι γυναίκες τότε στην Αιγνούσα φορούσαν μπορκί(τοπικό ιδίωμα= κλειστό πουκάμισο), και μακριά φούστα. Στο κεφάλι μαντήλι και τα μαλλιά της κοτσίδα-λόγω του αέρα>.

Αποχωρισμός, ποιητική συλλογή της Στέλλας που συνοδεύεται από c.d με το ομώνυμο τραγούδι, και με εξώφυλλο το άγαλμα της Μαίρης. Στίχοι  από τη συλλογή…

Έχε γειά

Άνοιξα φτερά,/θάρρος στην καρδιά,/κι εσύ πατρίδα μου γλυκιά/ έχε γειά!/ Όπου κι αν βρεθώ/αίμα μου καυτό/τάμα στο Θεό/θα σ΄αγαπώ!

Και…

Γιατί γαλάζιο του ουρανού/Το στέμμα σου σκεπάζει/Λιμάνι στέκει αρχοντικό/Στην πέτρινη ποδιά σου/Γιατί γοργόνα σε θωρεί/Κι αιώνια σε προσέχει/ κι ο Αι Νικόλας σου φυλά/ Στα ξένα τα παιδιά σου.

Και…

Και την Αιγνούσα γιόκα μου/ Μην κλαίς και μην μαραίνεις./Όπου κι αν πας κι όπου βρεθείς/Γι αυτήν θα ανασαίνεις.

Εξώφυλλο της συλλογής της Στέλλας το άγαλμα της Μαίρης.( Σημείωση: το οπισθόφυλλο κοσμεί  το  γλυπτό έργο Γοργόνα, έργο επίσης της Μαίρης Παπακωνσταντίνου-του 1987). Πως έγινε η επιλογή αυτή; Είναι εν γνώσει της γλύπτριας; Ποιήτρια  και γλύπτρια γνωρίζονται;

Στέλλα-< Σας ευχαριστώ κ. Γαΐλα για την ερώτηση που μου κάνετε, γιατί πραγματικά μου δίνετε την ευκαιρία να ζητήσω μέσω της συνέντευξης αυτής μια τεράστια δημόσια συγνώμη από την κα. Μαίρη Παπακωνσταντίνου. Κι αυτό γιατί; Γιατί από δική μου απροσεξία και παράλειψη δεν ανέφερα πουθενά στην ποιητική μου συλλογή πως τα δύο αυτά έργα, που κοσμούν το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλό της, ανήκουν στη σημαντική αυτή γλύπτρια για την οποία εμείς ως Έλληνες θα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι για το σημαντικό έργο που έχει προσφέρει στον παγκόσμιο πολιτισμό. Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω αυτήν την απροσεξία μου, λόγω της απειρίας μου και της πρόσφατης ένταξής μου στο χώρο των εκδόσεων, θέλω να τη διαβεβαιώσω, καθώς κάτι που έχουμε ήδη αναγνωρίσει ως λάθος μας, μπορούμε σε ένα μελλοντικό μας βήμα να το διορθώσουμε, πως στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου αυτού θα αποκαταστήσω το κενό του ονόματός της. Η κα. Μαίρη Παπακωνσταντίνου κρατά στα χέρια της αυτή την ποιητική συλλογή, ήδη από πέρυσι το καλοκαίρι. Έτυχε να τη γνωρίσω σε μία έκθεση βιβλίου των εκδόσεων «άλφα πι» στη Χίο, στην οποία είχα λάβει κι εγώ συμμετοχή με τα τρία πρώτα βιβλία μου. Μία πολύ καθώς πρέπει κυρία, η οποία μόλις είδε το δημιούργημά της σε εξώφυλλο βιβλίου θέλησε να γνωρίσει το δημιουργό του. Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή και δέος που εγώ, μια νέα ποιήτρια, που διανύω δειλά και διστακτικά τα πρώτα μου βήματα σε αυτό τον χώρο των εκδόσεων, γνώρισα αυτή την τόσο σημαντική προσωπικότητα, αλλά παράλληλα ένιωσα και ντροπή, καθώς στο πρώτο μας αντάμωμα διαπίστωσα τη μεγάλη παράλειψη που έκανα μην αναφέροντας το όνομά της στο βιβλίο μου. Ωστόσο η κα. Παπακωνσταντίνου θέλησε να το αγοράσει, νιώθοντας πως ένα κομμάτι αυτού της ανήκει και νιώθω ιδιαίτερη τιμή για την κίνησή της αυτή>.

Η γνώμη σας κ. Πετρίδου για το έργο και την προσωπικότητα της Οινουσσίας- Χιώτισσας γλύπτριας Μαίρης Παπακωνσταντίνου;

Στέλλα-<Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ μικρό μπροστά στη μεγάλη προσωπικότητα της κυρίας Μαίρης Παπακωνσταντίνου. Αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα πως ο άνθρωπος μπορεί να μεγαλουργήσει στον τόπο του, αλλά και έξω από αυτόν διαφημίζοντας την Ελλάδα, τον πολιτισμό της, τη δύναμη που παρ’ όλες τις δυσκολίες, ακόμα κρατά στα χέρια της. Μακάρι το ταλέντο της και η μέχρι τώρα πορεία της να αποτελέσουν πρότυπο για τους νεότερους και μάθημα επιμονής κι υπομονής για την ανάκαμψη του πολιτισμού μας, ο οποίος πλήττεται στις μέρες μας ποικιλοτρόπως. Προσωπικά το καθημερινό μου αντάμωμα με δύο από τα έργα της στο νησί των Οινουσσών, όπου και διαμένω τα τελευταία εννιά χρόνια, μου προκαλεί την αίσθηση πως η παρουσία της είναι πολύ έντονη, ακόμη κι αν δεν είναι αισθητά εμφανής>.

Μαίρη-<Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα δυσάρεστα το ότι στην Αιγνούσα που η Γοργόνα μου έχει τοποθετηθεί από το ’87 υπάρχουν άνθρωποι που να μην ξέρουν ότι την φιλοτέχνησα εγώ. Παρόλα αυτά πιστεύω στην ειλικρίνεια των προθέσεων της νεαρής ποιήτριας  για την αποκατάσταση του ονόματος μου στην δεύτερη έκδοση της συλλογής της καθώς και για την άγνοια της και την ειλικρινή θλίψη της. Σαφώς με καλύπτει η απάντηση της που δείχνει τα ευγενικά αισθήματα της ποιήτριας την οποία και γνώρισα περνώντας τυχαία από το περίπτερο της έκθεσης όπου και το βιβλίο με εξώφυλλο και οπισθόφυλλο έργα μου και εν αγνοία μου. Και , όπως σας δήλωσε η κ. Πετρίδου ,ναι το αγόρασα>.

Με βάση την ανάγνωση του Αποχωρισμός μια σύντομη κριτικογραφία σας για την ποιήτρια Στέλλα Πετρίδου κ. Παπακωνσταντίνου, θα μας κάνετε την τιμή;

Μαίρη-<Για μια τόσο νέα ποιήτρια κ. Γαΐλα θεωρώ ότι ήδη έχει σημαντική προσφορά γιατί μέσα από τους στίχους της συγκεκριμένης συλλογής δείχνει ευγενικά αισθήματα και πίστη στις παραδοσιακές αξίες. Της εύχομαι <Καλή συνέχεια>.

Ένα άγαλμα :<Οινουσσία Μητέρα>, μια ποιητική συλλογή:<Αποχωρισμός>, και… ένα νησί: <Οινούσσες>, τις Οινούσσες τη μικρή συστάσα με ένα κατοικημένο και 8 ακατοίτητα νησάκια μόλις 2 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χίου και 8 από τα απέναντι τουρκικά παράλια, τις ακριτικές Οινούσσσες κρίκος συνδετικός των δυο κυριών Μαίρης και Στέλλας , τα τρία –τελικά- κοινά των δυο κυριών της Τέχνης και των Γραμμάτων…

Τι αντιπροσωπεύουν για σας οι Οινούσσες Μαίρη;

Μαίρη-<Είναι ο τόπος καταγωγής μου, οι Οινούσσες για μένα είναι ότι πιο πολύτιμο έχω σαν συναίσθημα κι αγάπη γιατί με έμαθε ο πατέρας μου καπετάν Γιάννης Ποντικός να σέβομαι και να προσφέρω σε πνευματικό επίπεδο ότι μπορώ καλύτερο. Λόγο και Τέχνη. Σε όλα μου τα βιβλία εντός και εκτός Ελλάδος κάνω αναφορά στις Οινούσσες και επιπλέον στην Ε.Ε στις Βρυξέλες και στην ομιλία μου κατά την εκλογή μου ως Ελληνίδα Γυναίκα της Ευρώπης 1990 το πρώτο πράγμα που ανέφερα, η πρώτη φράση της ομιλίας μου: Εξ Οινουσσών ορμωμένη…>.

Και για σας Στέλλα;

Στέλλα-<Οι Οινούσσες κ. Γαΐλα, αποτελούν σταθμό στη ζωή μου, καθώς στο νησί αυτό, διαμένω τα τελευταία εννιά χρόνια και μεγαλώνω τα τρία μου παιδιά. Πέραν τούτου αποτελούν από πολλές απόψεις πηγή έμπνευσης και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί ο κάθε αναγνώστης ρίχνοντας μια ματιά στη θεματική του εκάστοτε βιβλίου μου. Αγάπη, έρωτας, φύση, ναυτοσύνη, θάλασσα, προσφυγιά, θεματικές που είναι άμεσα συνδεδεμένες με το νησί αυτό που με φιλοξενεί και με αγκαλιάζει. Για το λόγο αυτό και θέλησα να του αφιερώσω και δύο τραγούδια μου ως φόρο τιμής για όλα όσα μου έχει προσφέρει και εξακολουθεί ακόμα να μου προσφέρει, το «Αιγνούσα Όμορφο Νησί» και τον «Αποχωρισμό». Για μένα εν τέλει οι Οινούσσες αντιπροσωπεύουν το χέρι που με τράβηξε και που μου έδειξε το δρόμο της αλήθειας, αυτόν που ακολουθώ κάθε φορά που ξεγυμνώνω την ψυχή μου και καταθέτω τον πλούτο της επάνω στο χαρτί>.

Σάββατο 4 Αυγούστου 2018

Η πρώτη ανατολή..

Ξημερώνει κι η μορφή σου είναι εκεί,
πάνω απ' τα κύματα, αγέρι κι ουρανός,
πάνω απ' τη θάλασσα το πελαγίσιο φως,
πάνω απ' το μακρινό της μέρας μου ταξίδι.
Eίσαι εκεί για πάντα, η πρώτη ανατολή.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018

Αύγουστος..


Κι έφτασε ο Αύγουστος λοιπόν.
Καλοκαίρι, ζέστη κι αγκαλιές.
Τούτα φύλαγες ο πόθος να σου φέρει.
Μα ήταν θλιμμένο το ταξίδι του στο δρόμο.
Και τι να τάξει μια καυτή ακρογιαλιά;
Πώς να ζεστάνει ο ήλιος μια καρδιά
που απ' το πένθος της μαράζωσε και κλαίει;