Ναι, σε σένα, που κάνεις πως δε με βλέπεις!
Χαμήλωσε λιγάκι μια σταλιά!
Με βλέπεις τώρα; Κοίτα με!
Σ΄ αυτό το καροτσάκι είμαι δεμένος
χρόνια τώρα, καθηλωμένος και σκυφτός,
με πόδια μου δυο ρόδες και δύο μπράτσα δυνατά.
Με βλέπεις τώρα; Πες μου;
Θαρρείς πως είσαι ανώτερος, πιο έξυπνος, πιο τσίφτης;
Μα ποιος σου είπε η ανθρωπιά γεννήθηκε στα ύψη;