Λυτρωμός..

Σε έναν κόσμο που το είναι μου αλλάζει,

τι να σκεφτώ; Τι να παλέψω πια;

Αφήνω πίσω μου εικόνα που τρομάζει

και πληγωμένος γέρνω στο κενό.

Ποιος να με δει; Είμαι μικρός.

Κανείς τον ίσκιο μου δεν βλέπει.

Δεν το μπορεί κι είναι φτωχή,

ενός παιδιού η φωνή που σιγοκλαίει.

Μα ανήμπορος να σηκωθώ,

φωνή να βάλω ν’ ακουστεί,

στα πέρατα να δείξω πως πονώ,

γυμνό κορμί λυγώ κι εγκαταλείπω.

Σαν κύμα πάλλεται η ψυχή,

σαν το πουλί μες στο κλουβί σπαράζει,

μα πληγωμένη και μισή

κανείς δεν τη θωρεί.

Λίγο ακόμα, θα χαθεί,

θα σβήσει, θα σωπάσει

και ματωμένη θα συρθεί

εκεί που η μοίρα της ορίζει.

Κουράγιο αδύναμε εαυτέ!

Μπροστά ο παράδεισός σου

κι ανίσχυρος ο δυνατός

στην πόρτα του να φτάσει.

Μάνα, μην κλαις.

Σε λίγο ο πόνος μου τελειώνει

κι ευτυχισμένη η ψυχή,

ελεύθερη και πάλι,

σε κόσμο αθάνατο, γλυκό

ακέραια θα σωθεί.

Στέλλα Πετρίδου

Από την ποιητική συλλογή "Μίλα μου γι' αγάπη", εκδόσεις "άλφα πι"

Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται επίσης τιμητικά σε ανθολόγιο ποίησης, κατόπιν συμμετοχής του στο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης, το έτος 2015, με θέμα το Ολοκάυτωμα των Ελλήνων Εβραίων. 

Τίτλος ανθολογίου: «Το Ολοκαύτωμα - Σπονδή στο μαρτύριο των Ελλήνων Εβραίων - Επιλογή Σύγχρονης Ποίησης», «The Holocaust - Libation on Martyrdom of Greek Jewish -Collection of Contemporary Poetry in the Greek Language» (εκδόσεις Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης, 2016)