Η Χρύσα Νικολάκη γράφει ξανά για τo βιβλίο "Έρωτας είναι" της Στέλλας Πετρίδου

   Γεννημένη στο νησί της Λέσβου η Στέλλα Πετρίδου, όπου γέννησε την σαπφική λυρική ποίηση, πώς να μην επηρεαστεί και εμποτιστεί με την  ικανότητα να συγκινεί και να μεταφέρει μελωδικά τα ποιήματα της στις ψυχές μας; Όμως η Στέλλα Πετρίδου πέραν του ταλέντου της να προσδίδει μελωδικότητα, έχει την ικανότητα να καταδύεται στον εσωτερικό της κόσμο με μεγάλη μαεστρία και να αλιεύει με αγαστό και άδολο τρόπο της ψυχής της τα πονήματα, μεταφέροντας τα στο αναγνωστικό κοινό με λυρισμό και καθαρότητα γραφής.

Ο Χαράλαμπος Σαχτούρης γράφει για τo βιβλίο "Έρωτας είναι" της Στέλλας Πετρίδου

   Ο  Έρωτας. Διαχρονικό, κυρίαρχο, αξεπέραστο, ακατάλυτο στοιχείο ζωής. Από τα πρώτα μηνύματα της αρχαιότητας. Δυναμικά παρόντα, έντονα δρώντα, καταλυτικά  λειτουργούντα στα έργα των  μεγαλύτερων και των σημαντικότερων γραφιάδων της οικουμένης. Αμφιλεγόμενο ενίοτε. Ανώτερο της μάχης για το Σοφοκλή, όμοιο με μεθύσι για τον Πλούταρχο, αλλά και …ασχολία  αργόσχολων κατά το Διογένη τον κυνικό (μήπως και …ανέραστο;)

Όλ’ αυτά που δε σου ’πα

Για όλ’ αυτά που δεν σου ’πα μετάνιωσα.

Για όλ’ αυτά που δεν μου ’πες πενθούσα.

Τώρα είν’ αργά. Νικήθηκα.

Στα δυο μου χέρια βλέπω μόνο συννεφιά,

που ’χει χαράξει με το γάντι του ο χρόνος.

Ρυτίδες. Κι άλλες ρυτίδες.

Τρία χαϊκού..

Όμορφη νύχτα.
Στου φεγγαριού το δίχτυ
παραδίνομαι.

Το μηδέν..

Κάθε τέλος ξημερώνει μια νέα αρχή.

Κι είναι όμορφη η καινούρια ζωή.

Το πρώτο βήμα, η πρώτη ανάσα,

το πρώτο βλέμμα, όλα μπροστά.

Όταν αγαπάω εγώ..

Κι όταν αγαπάω εγώ, γυρίζω τον κόσμο ανάποδα

και ταξιδεύω ψεύτικα τον χρόνο τον αντάρτη

και ξεμυαλίζομαι στ’ αλλόκοτα, στα δήθεν, στα παράλογα

και παραδίνομαι στο όνειρο που πλάθω απ’ άκρη σ’ άκρη.

Το Μάη..

Το Μάη θα μου κάνω μια ευχή

να γίνει η ελπίδα μου ζωή αληθινή,

να βγει απ' τ' όνειρό σαν πελαγίσιο φως

και να ντυθεί της Άνοιξης καθάριος ουρανός.

Γεια σου..

Λιγοστεύουν οι ώρες κοντά σου.
Αδειάζει η ψυχή.
Αδειάζει.
Κι όμως τα πάντα ηρεμούν
σα να προσμένουν τη φυγή.

Συγνώμη..

Για όλα τα λόγια,

για όλες τις πράξεις,

για όλα τα λάθη,

για όλα,

συγνώμη.

Είσαι εδώ..

Κι όπως πλανιόμουνα στους δρόμους
σε θυμήθηκα.
Πάει τόσος καιρός που 'χεις φύγει.
Πάει τόσος καιρός στο κενό.
Κι όμως δεν χάθηκες στιγμή.