Τελετή απονομής βραβείων 38ου Πανελλήνιου λογοτεχνικού διαγωνισμού ΠΕΛ

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) σας προσκαλεί στην τελετή απονομής βραβείων του 38ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού την Κυριακή, 15-12-2019 και ώρα 10.30 π.μ., στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, στην αίθουσα Αντώνη Τρίτση.

Ανθολόγιο 2019, εκδόσεις Αιολικά Γράμματα

Με έξι ανέκδοτα ποιήματά μου συμμετέχω κι εγώ στο ανθολόγιο του 2019 των εκδόσεων «Αιολικά Γράμματα».

Της Ελλάδος μου παιδιά

Ψάχνω την Ελλάδα μου να βρω! Είναι εδώ;

Ψάχνω στο τώρα, στο παρόν που τριγυρνώ.

Ποτίζω μες στις φλέβες μου το χρώμα

που έβαψαν οι πρόγονοι το χώμα.

Ψάχνω τα σημάδια της να βρω. Είναι εδώ;

Ψάχνω στα βουνά, μα και στους κάμπους που πατώ.

Ακούω τη λαλιά τους, ζει ακόμα

κι ας λύγησε που βρίσκεται σε κώμα.

Γράμματα Ανεπίδοτα, εκδόσεις Ελκυστής

Λεπτομέρειες

ISBN:  9786185424442

Εκδότης: ΕΛΚΥΣΤΗΣ

Χρονολογία Έκδοσης: Νοέμβριος 2019

Σελίδες: 234

Η παρουσίαση του βιβλίου "Η αγάπη μπορεί" της Στέλλας Πετρίδου στη Χίο

Την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019 πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του μυθιστορήματος «Η αγάπη μπορεί» της Στέλλας Πετρίδου στη Χίο, στο καφέ Το Ρόδι (Μαγαζιωτίσσης 1-4). 

Εγωισμός..

«Ήμασταν, βλέπεις, τόσο διαφορετικοί, αλλά και κατά βάθος τόσο, μα τόσο ίδιοι. Ίδιοι, ναι! Είχα κι εγώ ακριβώς τον ίδιο εγωισμό με εκείνον. Ήξερα όμως να τον χρησιμοποιώ για το καλό μου, για το πραγματικό μου καλό, για να μπορώ έτσι να υπερασπίζομαι τα θέλω μου και να παλεύω γι’ αυτά με πάθος, επιμονή κι υπομονή. Ήλπιζα κι έκανα όνειρα πολλά πως με την πίστη κάποτε θα βγουν αληθινά. Και προσδοκούσα να έρθει το αύριο, αυτό που θα μου έφερνε επιτέλους κοντά μου την ευτυχία και θα απομάκρυνε μια για πάντα το μουντό τοπίο της θλιβερής μου μοναξιάς...»

Υπομονή και χρόνος..

«Υπομονή και χρόνος! Ναι, σίγουρα! Ήξερα πολύ καλά τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις. Χρόνια ολόκληρα στεκόμουν στο παραθύρι του δωματίου μου, κάνοντας υπομονή για να κυλήσει ο χρόνος. Ο χρόνος που θα με έκανε πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη για να κατακτήσω τη ζωή. Και να ’μαι πάλι στο ίδιο παραθύρι να κοιτάζω την ίδια γειτονιά, να χαζεύω τον ίδιο ήλιο και να ελπίζω πάλι σε ένα θαύμα. Μα δεν υπάρχουν θαύματα, το ήξερα πολύ καλά. Το θαύμα ήμασταν εμείς, η πίστη μας, η τόλμη μας, τα όνειρά μας, η δίψα μας για ζωή. Κι αν για το θαύμα που ζητούσα έπρεπε να πολεμήσω, θα το έκανα χωρίς δισταγμό. Γιατί μόνο για την αγάπη αξίζει κανείς να πολεμά και για τίποτε άλλο…» 

Στέλλα Πετρίδου

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Η αγάπη μπορεί" των εκδόσεων "Ελκυστής" (Σελ. 102)

Τα μάτια..

«Τα μάτια, βλέπεις, είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Όσα και να θες να κρύψεις, όσο και να θες να κρυφτείς, τα μάτια πάντα μαρτυρούν αυτό που πραγματικά νιώθουν, αυτό που πραγματικά αισθάνονται…» 

Στέλλα Πετρίδου: Συμμετοχή στο ανθολόγιο της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού με τίτλο "Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός, Βραβευθέντα έργα 2016-2017

Πώς ξεχνάει κανείς όταν θυμάται;

Πώς σταματάει να πονάει όταν κλαίει,

όταν μουδιάζει το κορμί του από συνήθεια,

όταν λυγά από ένα βάρος που τον καίει;

Πώς από τρέλα η ανάγκη μόνη κείται;

Πώς ξεγελάει την ορφάνια της στιγμή,

όταν κρυώνει στα σκοτάδια και παγώνει

δίχως μια αγκάλη κι απομένει πια μισή;

Στέλλα Πετρίδου | δέκατη έβδομη συνέντευξη

Ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό «pearl n' roses»

Κυριακή, 10-11-2019

Δημοσιευμένη εδώ

Δημοσιογράφος η λογοτέχνις: ΤΣοφία Κορωνίδου