Ο άλλος μου εαυτός..

Μου ταιριάζεις.

Είσαι ένας άλλος εαυτός μου, τόσο ξένος,

τόσο παράφορα αλλιώτικος, σα ψεύτης,

μα νιώθω πως σε ξέρω.

Στοιχειωμένος στο παράλογο

του δικού μου κόσμου, του τρελού,

τριγυρνάς μέσα σε όνειρα εφιάλτες,

μέσα σε απάτες του μυαλού και μες σε θαύματα.

Κι είσαι, αλήθεια.

Είσαι το όνειρο που κλέβει τη σιωπή μου,

το χαρωπό τραγούδι ενός παιδιού,

η εκδρομή της Κυριακής, που γίνεται Δευτέρα.

Είσαι η ζωή η άγνωστη, η πλανεύτρα,

μα νιώθω πως σε ήξερα εξ αρχής.

Δυσεύρετη κι αν είσαι, μυστική,

κάπου στο διάβα σου μπορεί και να σου μοιάζω.

Με χέρι μουδιασμένο δε φτουράς.

 Αγέρας απ’ την πόρτα κι αν φυσήξει,

θα πάρει τη φωνή σου ως εκεί,

εκεί που ο έρωτας φωλιάζει το κορμί του

κι αγάπη γεννάει αληθινή.

Χαμήλωσε το φόβο και αφήσου.

Η Άνοιξη μπροστά σε περιμένει.

Δικέ μου εαυτέ, που δείχνεις ξένος,

τόσο παράφορα αλλιώτικος, σα ψεύτης,

πόσο στ’ αλήθεια μου ταιριάζεις, κοίταξέ με!

Είσαι το φως το αληθινό μες στο σκοτάδι.

Είσαι το ένα, το μεγάλο, τ’ ακριβό.

Είσαι ο καθρέφτης μου κι ο καθρέφτης σου είμαι εγώ.

Θα σε προσέχω!

Κι από κοντά κι από μακριά τάμα σου κάνω,

ψυχή και σώμα από καρδιάς σου αφιερώνω.

Από την ποιητική ανθολογία "3η Ομαδική Ποιητική Συλλογή", εκδόσεις "διάνυσμα"