Γεια σου..

Λιγοστεύουν οι ώρες κοντά σου.
Αδειάζει η ψυχή.
Αδειάζει.
Κι όμως τα πάντα ηρεμούν
σα να προσμένουν τη φυγή.

Συγνώμη..

Για όλα τα λόγια,

για όλες τις πράξεις,

για όλα τα λάθη,

για όλα,

συγνώμη.

Είσαι εδώ..

Κι όπως πλανιόμουνα στους δρόμους
σε θυμήθηκα.
Πάει τόσος καιρός που 'χεις φύγει.
Πάει τόσος καιρός στο κενό.
Κι όμως δεν χάθηκες στιγμή.

Γνέψε μου να 'ρθω..

Κι αν τα όνειρα φοβάσαι
και αρνείσαι το σκοτάδι,
γνέψε μου να 'ρθω.
Και θα τρέξω να σε βρώ,
να σε κλείσω όπως και πρώτα
στη ζεστή μου την αγκάλη.
Γνέψε μου να 'ρθω.

Η νέα αρχή..

Το ταξίδι σου τελειώνει κάπου εδώ.
Μη σκεφτείς να δραπετεύσεις πριν το τέλος.
Γιατί το τέλος είν' ανίκητο κι εσύ
μικρός, πολύ μικρός να κάνεις πίσω.

Οι στιγμές.

Κι οι στιγμές γίνονται εφιάλτες

κι οι εφιάλτες καρφιά πα’ στο πουλόβερ σου.

Μην το φοράς τα βράδια.

Δίπλωσε το στην καρέκλα δίπλα στο τζάκι

να το ζεσταίνει η φωτιά,

να μοιάζουν μ’ άστρα τα καρφιά.

Να μου λες, μη φοβάσαι..

Να μου λες, μη φοβάσαι,

να ξεκουράζεται η θλίψη μου τα βράδια.

Όλα καλά θα πάνε, να μου λες

κι έτσι απλά κοντά σου να ηρεμώ.

Η αρχή και το τέλος, εσύ..

Στα πιο άγνωστα ταξίδια του μυαλού

ήσουν εκεί.

Στιγμή δεν έφυγες.

Έγερνες πάνω μου και πότιζες

το αίμα μου κρασί.

Κορμί μου έγινες.

Να μου μιλάς..

Φεύγεις και πίσω δεν κοιτάς.
Μα που θα πας;
Νιώθεις καλά;
Μοναχικά σαν τριγυρνάς
να μου προσέχεις!

Γύρισε ξανά - Νίκος Μαρδάς

Μες στο δρόμο νύχτα έμεινα μονάχος.

Τι κι αν ήμουν βράχος, κόπηκα στα δυο.

Μες στο δρόμο νύχτα μου ’πες το αντίο

κι έμεινα στο κρύο να καρδιοχτυπώ.