Το ταξίδι..

Και γεννιόμαστε μονάχοι

και ζούμε

και μεγαλώνουμε

και παίρνουμε αγάπη

και παίρνουμε αγάπη

και γνωρίζουμε αγάπη.

Τόσο όμορφη,

τόσο γλυκιά!

Αγάπη!

Μ’ ένα φτερό της ταξιδεύουμε τον κόσμο

κι ονειρευόμαστε.

 Και θέλουμε αγάπη

και παίρνουμε αγάπη

και μεγαλώνουμε.

Κι όσο μεγαλώνουμε

το χάδι της αγάπης χρώμα αλλάζει,

μα πάλι αγάπη θέλουμε.

Και παίρνουμε αγάπη

και δίνουμε αγάπη.

Μα τούτη η αγάπη μας τρομάζει,

δάκρυα σταλάζει και πονάει.

Τόσο γλυκιά,

τόσο πικρή,

τόσο παράξενη!

Και παίρνουμε αγάπη

και δίνουμε αγάπη.

Αγάπη!

Μεθυστικό το άρωμα της,

γλυκιά η ανάσα της,

της νιότης στεναγμός,

καρδιάς μαράζι,

της μοίρας μας γραμμένο.

Και παίρνουμε αγάπη

και δίνουμε αγάπη

και γεμίζουν οι στιγμές μας με ονόματα

και γεμίζουμε με χρώμα το κενό μας

και ταξιδεύουμε!

  

Και παίρνουμε αγάπη

και δίνουμε αγάπη

κι ονειρευόμαστε

και θυμόμαστε

κι αναπολούμε

κι έπειτα ζούμε για να πούμε ότι ζήσαμε.

Και δίνουμε αγάπη

και ψάχνουμε αγάπη

κι ελπίζουμε

και γεννιόμαστε ξανά μέσα απ’ τη στάχτη της

κι αρμενίζουμε στα βάθη της μονάχοι

και ζούμε κάθε ώρα την ανάσα της.

Αγάπη!

Αγάπη!

Αγάπη!

Και δίνουμε αγάπη

και δίνουμε αγάπη

κι ύστερα γέρνουμε δειλά να ξαποστάσουμε,

μήπως τη γλύκα της ξανά να θυμηθούμε…

  

 Στέλλα Πετρίδου

Από την ποιητική συλλογή "Μίλα μου γι' αγάπη", εκδόσεις "άλφα πι"