Ελεύθερη σε χαιρετώ, μυριανθισμένη Γη!

Φόρο τιμής στον άγνωστο στρατιώτη..ποιητή..

Μα η ειρήνη είναι εδώ και χτίστηκε με πόλεμο

κι η ιστορία της βαριά σα βάφτηκε με αίμα.

Κάποιος θυμάται έναν δικό του μόνος και πενθεί,

το στρατιώτη που σκληρά κι απάνθρωπα εχάθη.

Για την πληγή του φλέγεται που μένει ανοιχτή.

Στο σπίτι του, κάπου μακριά, γυναίκα ακόμη κλαίει,

μάνα δική του, αδερφή, κόρη και εγγονή.

Ακόμα η σειρήνα του πολέμου αντηχεί.

Νεκρός στο χώμα κείτεται κάπου σε ξένο τόπο.

Ίσως να γλίτωσε κανείς χαμένος στο σκοτάδι,

μα ποιος να τρέξει να τον βρει και να σταθεί σε κείνον;

Τυφλός, κουτσός, κωφός, μουγκός, απόμεινε να ζει.

Για την πατρίδα ήρωας, παράσημα στο στήθος,

μα στην ψυχή του σκοτεινιά κι ένας καημός μεγάλος,

να μη μπορεί ούτε λεπτό τη λύπη να κοπάσει,

να πνίγεται σε όνειρα, σε ζωντανή κραυγή.

Στο αίμα των δακρύων του, στη λησμονιά του κόσμου

ποτίζει την ορφάνια του, το παρελθόν που καίει,

στους ήρωες που χάθηκαν για το πιο λάθος ψέμα

πως είν’ γλυκός και δίκαιος ο θάνατος που ανθεί.

Γλυκός, γλυκός ο θάνατος, πατρίδα των ηρώων!

Αχ, να ’ξερες τι πέρασαν τα πιο καλά παιδιά σου,

εκείνα που σπαρτάραγαν ψυχή να παραδώσουν,

τη λύτρωση στην κόλαση που χάθηκαν να βρουν.

Μα σαν το τέλος έφτασε και σφράγισε τον πόνο

και έσπειρε χαμόγελο κι ανάσανε ο καημός,

ένα λουλούδι άνθισε σε χώμα ξεχασμένο,

τιμή σ’  εκείνον τον καιρό που έβρεχε ο λυγμός.

Ποτέ, ποτέ, ποτέ ξανά να μην κυλήσει αίμα.

Ας είναι τούτο το στερνό, ανάμνηση ακριβή

κι ο ποιητής που σκίρτησε στο πιο μοιραίο ψέμα,           

φόρο τιμής στο έργο του που έσωσε τη στιγμή.

Στέλλα Πετρίδου

Ακολουθούν οι παρελάσεις όλων των σχολικών βαθμίδων των Οινουσσών και της ΑΕΝ/Π/Οινουσσών στις Οινούσσες και των ΑΕΝ/ΠΟινουσσών και ΑΕΝ/Μ/Χίου στη Χίο.
Οινούσσες:

Χίος: