Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

Το θαλασσοπουλάκι..

Άπονη που ’σαι, θάλασσα
κι άπονα τα νερά σου,
που κρύβεις τα παιδάκια μας
μέσα στην αγκαλιά σου.

Εψές αργά στον ύπνο μου
είδα και το δικό μου,
που ’χει ένα χρόνο μακριά
και λιώνω απ’ τον καημό μου.

Αχ, να μπορούσες, θάλασσα,
να πάρεις τη φωνή μου
και δυο λογάκια τρυφερά
να στείλεις στο παιδί μου.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Έλλην..

Μισόγυμνος σέρνεσαι στης μοίρας το δρόμο,
εκεί, που οι άρχοντες σου φέρανε πόνο.
Τη θάλασσα εμάγεψες γαλήνη να ’ρθει,
μα τώρα στο χέρι σου μαντήλι πενθεί.

Που πήγαν τα όνειρα καημένε ιππότη;
Τουφέκι εκράτησες στη μάχη την πρώτη.
Τον ύμνο εδόξασες, φωνή δυνατή,
να μάθει τη χώρα σου όλη η γη.

Με άλογο πέρασες βουνό πεδιάδα,
σημαία κυμάτισες να φέρεις Ελλάδα,
να μάθουν ο Έλληνας πως είν’ δυνατός.
Κουράγιο στην πέννα σου, να φύγει ο οχτρός!

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Τελετή απονομής βραβείων ΕΛΒΕ..

Η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, στα πλαίσια του εορτασμού των 2400 χρόνων από την γέννηση του Αριστοτέλη,  προκήρυξε τους μήνες που μας πέρασαν διεθνή ποιητικό διαγωνισμό και διαγωνισμό συγγραφής δοκιμίου με τίτλο:

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Ο καιρός..

Πώς μας τραβάει πίσω ο καιρός;
Ποιας Άνοιξης αγνάντεμα μας στέρησε η θλίψη;
Αγέρας φύσηξε τριγύρω παγερός
κι η Ανατολή παρέδωσε τη μοίρα της στη Δύση.

Εδώ ένα δάκρυ μας ξυπνάει κάθε πρωί,
ένα γιατί, που πάντα ψάχνει ένα κάτι,
να τυλιχτεί σε μια κουβέρτα από ζωή
και να ρουφήξει μια γυμνή σταγόνα αγάπη.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Φοβάμαι..

Φοβάμαι.
Φοβάμαι για κείνα που θα ’ρθουν,
μα αδύναμος πια να ορίσω.

Παράνομα η μοίρα μου όρισε
αγάπη κρυφή ν’ αγκαλιάζω,
με βλέμμα που όχι δε γνώρισε
και τρόμο στο χάδι του ποτέ του δεν είδε.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Δυο φιλιά..

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
κρυμμένα στης ψυχής μου το συρτάρι
ποθώντας τη δική σου αγκαλιά,
που η θάλασσα μακριά μου την κρατάει.

Για σένα είχα φυλάξει δυο φιλιά,
δυο λέξεις τρυφερές να σου χαρίσω,
σαν έρθεις τα χαράματα κρυφά,
αγάπη μου, να σε καλωσορίσω.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Μοναξιά..

Κι αφού χειμώνιασε για τα καλά και πάλι
και κρύο μου πότισε η ορφάνια το κορμί
στιγμή μου ξένη χαραγμένη με σιωπή
βαθιά σκοτείνιασε η σκέψη την καρδιά.