Η Ελένη Αχλιόπτα - Κουνή γράφει για το βιβλίο "Θάλασσα κι Ουρανός" της Στέλλας Πετρίδου

Η Στέλλα Πετρίδου μας συστήθηκε το 2015 με την ποιητική της συλλογή «Μίλα μου γι’αγάπη», που είχαμε παρουσιάσει σε αυτόν εδώ το χώρο μαζί με τα μελοποιημένα ποιήματά της. Στην πρώτη της κιόλας συλλογή είχε διακριθεί η αισθαντικότητα της γραφής της και η ευαισθησία με την οποία αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών μας. Συνέχισε με τον «Αποχωρισμό» και την «Προσφυγιά» το 2016, πάντα μελοποιώντας κάποια από τα ποιήματά της. Στα δύο αυτά χρόνια γνώρισε διακρίσεις και βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Ο Βασίλης Αναγνώστου γράφει για το βιβλίο "Μίλα μου γι' αγάπη" της Στέλλας Πετρίδου

      Στην αρχή ήρθε ένας φάκελος, που περιείχε ένα βιβλίο με τίτλο: Μίλα μου γι΄ αγάπη. Μόλις το άνοιξα διαπίστωσα ότι υπήρχε και μία ιδιόχειρη αφιέρωση που με συγκίνησε πολύ .

   Η συγκίνηση μου μεγάλωσε όταν διάβασα και την υπογραφή: Στέλλα Πετρίδου! Για φαντάσου λοιπόν! Εκείνο το κοριτσάκι το κοκαλιάρικο, που δωδεκάχρονο ήρθε ντροπαλό να μπει στην ομάδα των εφήβων που τότε σχηματιζόταν στην κοινή μας γενέτειρα, το Σκουτάρο (μιλάμε για το χίλια εννιακόσια ενενήντα) το λιγομίλητο, που κοκκίνιζε όταν έπρεπε να πει τη γνώμη του, ήταν η ποιήτρια.

Αντί οφθαλμού..

Και μπήγει το μαχαίρι στην πληγή

χωρίς φραγμό, χωρίς ντροπή.

Από αγάπη το 'κανε θα πει.

Η Χρύσα Νικολάκη γράφει ξανά για τo βιβλίο "Έρωτας είναι" της Στέλλας Πετρίδου

   Γεννημένη στο νησί της Λέσβου η Στέλλα Πετρίδου, όπου γέννησε την σαπφική λυρική ποίηση, πώς να μην επηρεαστεί και εμποτιστεί με την  ικανότητα να συγκινεί και να μεταφέρει μελωδικά τα ποιήματα της στις ψυχές μας; Όμως η Στέλλα Πετρίδου πέραν του ταλέντου της να προσδίδει μελωδικότητα, έχει την ικανότητα να καταδύεται στον εσωτερικό της κόσμο με μεγάλη μαεστρία και να αλιεύει με αγαστό και άδολο τρόπο της ψυχής της τα πονήματα, μεταφέροντας τα στο αναγνωστικό κοινό με λυρισμό και καθαρότητα γραφής.

Ο Χαράλαμπος Σαχτούρης γράφει για τo βιβλίο "Έρωτας είναι" της Στέλλας Πετρίδου

   Ο  Έρωτας. Διαχρονικό, κυρίαρχο, αξεπέραστο, ακατάλυτο στοιχείο ζωής. Από τα πρώτα μηνύματα της αρχαιότητας. Δυναμικά παρόντα, έντονα δρώντα, καταλυτικά  λειτουργούντα στα έργα των  μεγαλύτερων και των σημαντικότερων γραφιάδων της οικουμένης. Αμφιλεγόμενο ενίοτε. Ανώτερο της μάχης για το Σοφοκλή, όμοιο με μεθύσι για τον Πλούταρχο, αλλά και …ασχολία  αργόσχολων κατά το Διογένη τον κυνικό (μήπως και …ανέραστο;)

Όλ’ αυτά που δε σου ’πα

Για όλ’ αυτά που δεν σου ’πα μετάνιωσα.

Για όλ’ αυτά που δεν μου ’πες πενθούσα.

Τώρα είν’ αργά. Νικήθηκα.

Στα δυο μου χέρια βλέπω μόνο συννεφιά,

που ’χει χαράξει με το γάντι του ο χρόνος.

Ρυτίδες. Κι άλλες ρυτίδες.

Τρία χαϊκού..

Όμορφη νύχτα.
Στου φεγγαριού το δίχτυ
παραδίνομαι.

Το μηδέν..

Κάθε τέλος ξημερώνει μια νέα αρχή.

Κι είναι όμορφη η καινούρια ζωή.

Το πρώτο βήμα, η πρώτη ανάσα,

το πρώτο βλέμμα, όλα μπροστά.

Όταν αγαπάω εγώ..

Κι όταν αγαπάω εγώ, γυρίζω τον κόσμο ανάποδα

και ταξιδεύω ψεύτικα τον χρόνο τον αντάρτη

και ξεμυαλίζομαι στ’ αλλόκοτα, στα δήθεν, στα παράλογα

και παραδίνομαι στο όνειρο που πλάθω απ’ άκρη σ’ άκρη.

Το Μάη..

Το Μάη θα μου κάνω μια ευχή

να γίνει η ελπίδα μου ζωή αληθινή,

να βγει απ' τ' όνειρό σαν πελαγίσιο φως

και να ντυθεί της Άνοιξης καθάριος ουρανός.