Κοιμήσου τώρα, αγαπημένη
κι εγώ αγκαλιά μου θε να σ' έχω όλη νύχτα,
να σου χαϊδεύω τα μαλλιά.
Αχ, πόσο τα λατρεύω τα ξανθά σου αγγελικά!
Ήλιου θυμίζουν δαχτυλιές,
που σαν αγέρας ηχηρός ορμά να σβήσει,
κείνα πιο πάνω κι απ' τα ουράνια αλαργεύουν
κι όλο περήφανα στο λέφτερο ανεμίζουν.
Πόσο λατρεύω τα ξανθά σου αγγελικά!
Κοιμήσου τώρα, αγαπημένη,
κι εγώ τραγούδι σιγανό θε να σου λέω,
γλυκό νανούρισμα γλυκά να σ' υπνωτίσει,
φόβο μη νιώσεις στο γυρτό σου το σκοτάδι.
Να 'ναι σα φως στη σιγαλιά σου ποθητό.
Να 'ναι σα γη κι από τη γη σου πιο ανθισμένη.
Χαμόγελο να σου χαρίσει παιδικό,
το μεθυσμένο βλέμμα μου να εμπαίζει
να μ' οδηγεί στη ζάλη του έρωτά σου,
έρωτά μου, κρυφή μου ανάσα,
αγαπημένη, παντοτινή.
Κοιμήσου τώρα..
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου