Να περπατώ
τις θάλασσες
και να μεθώ,
μ’ αλμύρα να
ποτίζομαι στο σώμα.
Και μ’ ένα
αχ νοσταλγικό
να καρτερώ
για τη
στιγμή που η αγκάλη μου
θα ζεσταθεί,
στιγμή μου
τρυφερή,
από της
μάνας τη πνοή
κι απ’ τα
φιλιά της που γλυκά
θε να με
βρουν στο σώμα.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου