Γλυκό το δάκρυ απ’ τα φιλιά, σταγόνα και μαστίχα.
Τη μια σε είχα αγκαλιά, την άλλη δε σε είχα.
Καυτό απ’ τα μάτια αργοκυλά μέχρι να γίνει πέτρα.
Στα όνειρα τ’ απατηλά χίλια φαρμάκια μέτρα.
Πικρό το δάκρυ σα φανεί, ασήκωτο φορτίο.
Στιγμή μοιράζεις μελανή και φέρνεις το αντίο.
Στα μάτια κρύο ο χωρισμός, τρυπώνει το μαχαίρι
Αχ και να γύριζε ο καιρός, να σ’ είχα πάλι ταίρι.
Αγάπης χρώμα μύρισες κι απλώθηκες κολόνια
να σ’ αγαπούν οι στεναγμοί, οι μνήμες και τα χρόνια.
Αγάπης χρώμα μύρισα και δέθηκα μαζί σου
να μ αγαπάς να σ αγαπώ, να ζω απ’ τη ζωή σου.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου