Στο πουθενά..

Στο πουθενά παρακαλώ να πλανηθώ ένα βράδυ
να μη με βρίσκει η βουή του κόσμου του τρελού.
Ν’ απαρνηθώ κάθε δεσμό που μ’ έβαλε σημάδι
κι από δεσμώτης λέφτερος να γίνω του μυαλού.

Στο πουθενά μία σπηλιά θα βρω να κατοικήσω
τις ώρες μου να μη μετρώ το μαύρο σαν κοιτώ.
Να ξεχαστώ στο τίποτα, τους φόβους να νικήσω
κι από ένα τίποτα αδειανό να βρίσκω ό,τι ζητώ.

Της μέρας τα καμώματα η νύχτα τα γελάει.
Μες στα σκοτάδια η ψυχή βρίσκει τ’ αληθινό
κι ό,τι σωπαίνει κρύβεται απ’ το φως να μην πονάει.
Σβήσε τ’ αστέρια, νύχτα μου, να σου φανερωθώ.

Στέλλα Πετρίδου