Κι αν στα σκοτάδια μου ακόμα επιμένεις
κερί να τρέμεις κι από φόβο να σκορπάς,
σακατεμένη φλόγα στο αίμα να κυλάς,
τα σωθικά μου διαπερνάς και με πεθαίνεις.
Κι αν στα βαθιά νερά του νου μου γυροφέρνεις,
μια ανάσα πάρε μου κρυφή δαγκωματιά,
στη γκρίζα φλόγα σου ν' απλώσεις τη φωτιά,
κερί να μένεις την καρδιά μου να ζεσταίνεις.
Γίνε η μέρα μου στο φως να σε κρατήσω
και σου υπόσχομαι μ' αγάπη να σε ντύσω.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου