Να ’ταν το χέρι της σφιχτά με το δικό μου.
Να ’ταν το βλέμμα της στραμμένο στην ευχή.
Να ’ταν η μοίρα της γραμμένη δίχως δάκρυ.
Αγάπη να ’σταζε, μελάνι και στοργή.
Αγάπη να ’σταζε, μελάνι και στοργή.
Να ’ταν η σκέψη της δοσμένη στο όνειρό μου.
Να ’ταν ο πόθος της ταγμένος στη ζωή.
Να ’ταν το βήμα της καμβάς και μονοπάτι.
Αγάπη να ’ταζε, για πάντα και μαζί.
Αγάπη να ’ταζε, για πάντα και μαζί.
Αχ, φεγγαρόλουστη, γλυκιά μου προσμονή!
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου