Το γραφτό..

Είπα θα φύγω ένα βράδυ

σκόνη να γίνω στο σκοτάδι,

να μη με βρει ποτέ κανείς.

Να γίνω άφαντος και ξένος,

να περπατάω σα χαμένος,

απόκληρος αυτής της γης.

Μα αν φύγω πάλι, θα είμαι εδώ.

Εδώ αφήνω το εγώ

να μην το χάσω.

Κι αν θα με ψάξεις, θα με βρεις,

εδώ που μ’ άφησες νωρίς

να σε ξεχάσω.

Κι αν φύγω πάλι, θα είμαι εδώ,

εδώ που μου ’γινες γραφτό

να μη σ’ αλλάξω,

κρυφό σημάδι και πληγή,

που δεν κατάφερα στιγμή

να ξεπεράσω.

Είπα θα φύγω σαν αγέρας

στο αποτελείωμα μιας μέρας

να μη με νιώσει η ζωή.

Να γίνω στ’ όνειρο ξενύχτης,

να τριγυρνάω σαν αλήτης

χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή.

Στέλλα Πετρίδου