Βαθιά πληγή..

Μου ’παν πως άνοιξες φτερά και χάθηκες μακριά.
Μα τώρα πού γυρνάς, κανένας πια δεν ξέρει.
Μου ’παν πως πέταξες ψηλά, πιο πέρα απ’ τα βουνά.
Αχ, πώς λυγά η καρδιά που ’μεινε δίχως ταίρι!

Βαθιά πληγή το σ’ αγαπώ κι αν είχα ανάγκη να σ’ το πω,
μαραίνει εντός μου ορφανό να φέρνει βόλτα το κενό.

Σα νιώσεις μόνος μη ντραπείς, στιγμή μη φοβηθείς,
στα περασμένα να κρυφτείς, γωνιά να βρεις να κλάψεις.
Τα μάτια κλείσε και θα δεις δυο λέξεις της σιωπής
θα σε προσμένουν μια ζωή πάνω τους να σκοντάψεις.

Βαθιά πληγή το σ’ αγαπώ, μ’ ακόμα ψάχνω να σ’ το πω,
στο πιο γαλάζιο μου ουρανό θέση φυλώ για μας τους δυο.

Στέλλα Πετρίδου