Κάποτε, μα θα 'ναι αργά..

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν πως έφυγα.

Δε θα 'ναι ψέμα.

Δεν είναι ψέμα.

Έφυγα ήδη.

Εσύ με έδιωξες.

Κι αν τώρα η πληγή σου άγριος έγινε θυμός

μην σε λυπάσαι.

Προδόθηκες απ' το ίδιο σου το εγώ.

Κομμάτια έγινες

και σκόνη που λεκιάζεις πια ό,τι βρίσκεις.

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν πως άλλαξα.

Δε θα 'ναι ψέμα.

Δεν είναι ψέμα.

Εσύ με άλλαξες.

Μα η απουσία μου πια σου 'γινε σκιά.

Μην τη μισήσεις.

Γιατί η σκιά μου πάντα θα σε κυνηγά.

Κοντά ή μακριά

μια σπίθα θα 'ναι που τα βράδια εφιάλτης 

στην αυλή σου θα γυρνά.

Στέλλα Πετρίδου