Η Μαρία Βρανά - Παπάλα γράφει για το βιβλίο "Μια φορά κι έναν καιρό… Έμμετρο παραμύθι σε μορφή λίμερικ" της Στέλλας Πετρίδου

Συγγραφέας: Στέλλα Πετρίδου

Εικονογράφηση: Κατερίνα Κατσούφη

Κατηγορία: Παιδικό

Σελίδες: 86

ISBN: 978-618-210-142-1

Χρόνος έκδοσης: 2023

Εκδόσεις: Ελκυστής

Γράφει η Μαρία Βρανά - Παπάλα, ποιήτρια

Όλοι μας ξέρουμε τι σημαίνει η λέξη ποίηση. Θα ήθελα, όμως, να επικεντρωθώ, να σταθώ λίγο περισσότερο στην ομορφιά αυτής της λέξης. Ποίηση είναι η στιγμή που ισορροπεί το αθάνατο με το θνητό, η στιγμή που το σκοτάδι γίνεται φως και ο θάνατος παίρνει τη μορφή της γένεσης, μιας γένεσης που μας παρουσιάζεται με πολλές μορφές. Μια από αυτές είναι η ποίηση με τη μορφή Λίμερικ. Το Λίμερικ είναι ένα είδος ποίησης με σατυρική ή χιουμοριστική σύσταση και προσφέρει στην κλασική έμμετρη ποίηση μια παιχνιδιάρικη κι ανάλαφρη διάσταση. Αποτελείται από πεντάστιχες στροφές, με ομοιοκαταληξία ΑΑΒΒΑ.

Μέσα στους στίχους των Λίμερικ συνυπάρχει αρμονικά το λογικό και το παράλογο, το δυνατό και το αδύνατο. Λόγω της κωμικότητας του χαρακτήρα τους είναι ευκολονόητα ποιήματα και ο βασικός τους στόχος είναι να καλλιεργήσουν τη φαντασία των παιδιών και να τα καθοδηγήσουν στην έξυπνη κατανόηση, έμπνευση και συγγραφή της σάτιρας με τους κατάλληλους συνδυασμούς, πολλές φορές, αθυρόστομων λέξεων.

Η ποιήτρια και συγγραφέας Στέλλα Πετρίδου έχει συγγράψει πολλές ποιητικές συλλογές, σε διάφορα είδη της ποίησης. Το παρόν πόνημά της «Μια φορά κι έναν καιρό…» είναι ένα έμμετρο παραμύθι σε μορφή Λίμερικ, που έχει να κάνει με την αφήγηση της ζωής και των ονείρων μιας φαντασμένης κυρίας, η οποία μεταφέρεται στον αναγνώστη με ποιητικό λόγο. Οι σκέψεις της αποτελούν μια σύνθεση ανάμεσα στα υλικά θέλω και στα θέλω της καρδιάς, που βλέπουμε να λειτουργούν στο παραμύθι ως σκηνικές παρουσίες.

Η ηρωίδα Αγλαΐα θέλει μια νέα ζωή, γιατί θεωρεί ότι η τωρινή, η υπαρκτή ζωή της, έχει δεθεί με μια υποκρύπτουσσα άγκυρα της κατήφειας και της συνήθειας κι αυτό την τρομάζει. Η εναλλαγή των προσωπείων της, και η διεκδίκηση των ρόλων τους έχει σκοπό την οριστική διαμόρφωση του χαρακτήρα της, ώστε στο τέλος να πρεσβεύει τις αληθινές αξίες της ζωής και όχι τις εφήμερες ματαιοδοξίες.

Η αφήγηση των περιπετειών της βοηθάει με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο τον αναγνώστη να κατανοήσει τη βαθύτερη δομή των ονείρων του, αλλά και το πώς μπορεί να τα πραγματοποιήσει προς όφελος δικό του και της κοινωνίας γενικότερα, το σημαντικότερο όλων, χωρίς να βλάψει τις ηθικές ανθρώπινες αξίες.

Η ποίηση της Στέλλας Πετρίδου είναι μια ποίηση ρέουσα από την ωριμότητα του νου, αλλά και της καρδιάς, ένας νοητός καταρράκτης συναισθημάτων, που με τη μορφή των λέξεων διοχετεύεται στη λίμνη του μυαλού, εκεί που ζει η κριτική σκέψη, σταθεροποιώντας τους κλυδωνισμούς στην παιδική κι εφηβική νόηση. Χαρίζεται με τη μορφή παραμυθιού, που με τη σειρά του έχει να προσφέρει πολλά στα παιδιά, αρχής γενομένης του ηθικού συμπεράσματός, που είναι μάθημα ζωής. Με το ξεχωριστό ποιητικό, ομοιοκατάληκτο τρόπο θα δώσει στους μικρούς αναγνώστες ένα καλό λόγο να αγαπήσουν την ποίηση και να την κάνουν κομμάτι της ζωής τους, κι αυτό είναι κάτι που το έχει ανάγκη η ψυχρή, ψηφιακή και βιαστική, λόγω των αναγκών, εποχή μας.

Κλείνοντας και με αφορμή τα όσα αποκόμισα από το περιεχόμενο της ποίησης της Στέλλας Πετρίδου, παραθέτω μια στροφή από ένα αγαπημένο μου παραμύθι του Αισώπου, που τιτλοφορείται «Ο ποντικός της εξοχής κι ο ποντικός της πόλης»:

«Να χαίρεσαι με όσα έχεις

και ν’ αγαπάς ό,τι είναι δικό σου

κι όσα φαντάζουν για πιο σπουδαία

δεν είναι πάντα για το καλό σου.»