κάπου τραβήξανε γι' αλλού.
Κι αφού αντάμωσαν τον πόνο,
τον τραγουδήσαν τ' ουρανού.
Νύχτα αξημέρωτη με δάκρυ
και πληγωμένο εγωισμό
ρίξαν φαρμάκι στην αγάπη
και κάναν φίλο τον καημό.
Όσοι χαθήκανε απ' τη μέρα,
αλλού θωρήσανε ζωή.
Κι αφού τους γέλασε το πέρα,
την αποκάλεσαν ντροπή.
Μες στη βροχή και μες στο κρύο,
μέσα σε άναστρη σκοπιά
μοιρολογήσαν το αντίο
και ζητιανέψαν τη χαρά.
Όσοι χαθήκανε, παραστρατήσανε,
μα να διορθώσουνε δεν το τολμήσανε.
Κι αφού χαθήκανε κι αλλού τραβήξανε,
τον εαυτό τους εγκαταλείψανε.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου