Αν ποτέ..

Αν ποτέ καταλάβεις το τι περνάω,
το πόσο με θλίβει αυτή η ανόητη σιγή,
αν ποτέ σ' αφήσει ο τυφλός εγωισμός σου
κι αυτό το πείσμα που σε διώχνει μακριά,
ρίξε μια γέφυρα να 'ρθω να σ' ανταμώσω.
Μου 'λειψε τόσο η γλυκιά σου η φωνή.

Κι είναι σκληρή η μοναξιά, σκληρή
και δεν αντέχεται τα βράδια τα γυμνά
και δεν αντέχεται η καρδιά χωρίς μιλιά
και δε ζεσταίνεται η ψυχή χωρίς μια τόση,
μια τόση δα μικρή, δική σου αγκαλιά.

Στέλλα Πετρίδου