Ήτανε..

Ήταν κοντά μου, μου 'λεγαν η ευτυχία.
Στα πιο μικρά, στα πιο απλά, στα διαλεχτά.
Χρόνια ολόκληρα τη ζούσα νοσταλγία.
Χρόνια ολόκληρα την πρόσμεν' αγκαλιά.

Στα όνειρά μου την ονόμαζα αγάπη
κι απ' τα σκοτάδια μου της έγνεφα στο φως.
Κι ήμουν ντυμένος αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Κι ήταν ντυμένη πελαγίσιος ουρανός.

Ήταν κοντά μου, μου 'λεγαν η ευτυχία.
Στα πιο μικρά, στα πιο απλά, στα ποθητά.
Χρόνια ολόκληρα την ένιωθα ευλογία.
Χρόνια ολόκληρα της πρόσφερα καρδιά.

Στα βήματά μου την αντάμωνα με δάκρυ
κι απ' τα συντρίμμια μου τη πότιζα ζωή.
Κι ήμουν ταγμένος στο αιώνιο της χάδι.
Κι ήταν ταγμένη σε αιώνια σιγή.

Ήταν κοντά μου, μου 'λεγαν η ευτυχία.
Στα πιο μικρά, στα πιο απλά, ήταν εκεί.
Γλυκό σαράκι, λυτρωμός κι επιθυμία.
Και ζούσε εκεί. Ήταν εκεί. Πάντα εκεί.

Στέλλα Πετρίδου