Η πρώτη κριτική που έχω λάβει για τραγούδι μου (το οποίο θα συμπεριληφθεί στη νέα υπό έκδοση ποιητική και μουσική μου συλλογή) γράφηκε μόλις
χθες από το δημοσιογράφο Ευγένιο Ανδρικόπουλο. Και φυσικά με συγκίνησε, με
έκανε να χαρώ και να πω, χαλάλι! Χαλάλι όλος ο κόπος ψυχικός και σωματικός για
όλο αυτό το τρέξιμο που απαιτεί μια δισκογραφική δουλειά. Και πιστέψτε με,
είναι πολύ μεγάλος. Μακάρι όλοι εμείς οι νέοι και μη επώνυμοι δημιουργοί να
κρινόμασταν για τη δουλειά που προσφέρουμε και όχι για την ανωνυμία μας, όπως
συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν οι εξαιρέσεις, αυτές
που μας κάνουν να χαμογελούμε και να ελπίζουμε σε έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν
που μας επιβάλει το σύστημα. Δε θα πω άλλα. Διαβάστε την κριτική του παρακάτω:
"Ε, ναι επειδή μάθαμε στο όχι και στη κριτική δεν
σημαίνει πως μόνον ότι έστησε η δική μας η γενιά ήταν ανθός και τώρα τα νιάτα
αφήνουν πίσω τους φλόμο. Είχαμε και τότε τα καρναβάλια μας.. Μόνο που τα
πετάξαμε στο φτερό στα σκουπίδια κι αγκαλιάσαμε την τέχνη που ανακαλύπτει. Τη
μουσική που εξημερώνει .. Που προβληματίζει.. Που ακουμπά σα βάλσαμο τις πληγές
της ζωής. Να σας ενημερώσω λοιπόν πως υπάρχουν και σήμερα ανθοί που δεν γράφουν
ντιριντάχτα για αυτιστικούς των after ή των before. Ούτε yolo και think positive
όταν σου έχουν περάσει τη θηλιά στον λαιμό. Συνθέτουν μελωδίες που χαϊδεύουν
σαν νυχτερινές αύρες καταμεσής του καλοκαιριού τ ’ αυτιά. Μελωδίες που αντέχουν
στον χρόνο γιατί δεν έχουν ημερομηνία λήξης όπως τα γιαούρτια...."
κ. Ανδρικόπουλε σας ευχαριστώ από καρδιάς και σας εύχομαι να συνεχίσετε να γράφετε ό,τι σας προστάζει η ψυχή σας!
Αρχική ανάρτηση: εδώ
Τρίτη, 7 Απριλίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου