Υπομονή και χρόνος..

«Υπομονή και χρόνος! Ναι, σίγουρα! Ήξερα πολύ καλά τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις. Χρόνια ολόκληρα στεκόμουν στο παραθύρι του δωματίου μου, κάνοντας υπομονή για να κυλήσει ο χρόνος. Ο χρόνος που θα με έκανε πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη για να κατακτήσω τη ζωή. Και να ’μαι πάλι στο ίδιο παραθύρι να κοιτάζω την ίδια γειτονιά, να χαζεύω τον ίδιο ήλιο και να ελπίζω πάλι σε ένα θαύμα. Μα δεν υπάρχουν θαύματα, το ήξερα πολύ καλά. Το θαύμα ήμασταν εμείς, η πίστη μας, η τόλμη μας, τα όνειρά μας, η δίψα μας για ζωή. Κι αν για το θαύμα που ζητούσα έπρεπε να πολεμήσω, θα το έκανα χωρίς δισταγμό. Γιατί μόνο για την αγάπη αξίζει κανείς να πολεμά και για τίποτε άλλο…» 

Στέλλα Πετρίδου

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Η αγάπη μπορεί" των εκδόσεων "Ελκυστής" (Σελ. 102)