Ένα ποίημα του Ρωμύλου Αυγέρη

Άτιτλο

Ακούγονται φωνές σαν φύσημα ανέμου :
Μην σκορπίζεις τις σκέψεις μακρύτερα απο τα χτές μας
και χρωματίσουν άσκοπα το πεντάγραμμο της νυχτιάς τους.
Καλλιότερα να τυλιχτούν με τις ανείπωτες λέξεις.
Αυτές που ερωτεύτηκαν τις ομοιότητες
και δεν αγάπησαν τις διαφορές μας.
Θα μάθουν έτσι κι αυτές
πως η πιο μεγάλη και αληθινή τους ιστορία
θάναι το απίστευτο της συνέχειά μας μέσα τους.
Μόνο ελευθέρωσε τα όνειρα 

να συναντηθούν μαζί ξανά
εκεί πίσω
μαζί με τα φύλλα
που αλλάζουν χρώμα ελπίδας
σαν εμάς.

Περισσότερα ποιήματα του Ρωμύλου Αυγέρη στη σελίδα του στο facebook εδώ