και ξεχειλίσει ένα δάκρυ από ντροπή
κι αν μαύρο σύννεφο σκεπάσει το φεγγάρι
και τσακισμένος ο καιρός παραδοθεί,
αρκεί και μόνο ένα κάτι,
γερό σκαρί και θαρρετό
να τραγουδήσει την αγάπη
ύμνο γλυκό, μελωδικό
σ' ένα πλανήτη σκουριασμένο
και μολυσμένο από το χθες
να γίνει αντίδοτο αναμμένο,
Στα βάθη του πελάγου τρομαγμένη
μια σπίθα του καλού καραδοκεί,
στο άκουσμα της νότας ξεπροβαίνει
κι ανθίζει πάλι η γη απ' την αρχή.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου