Άτιτλο..

Ξέρεις, μερικές φορές δεν αρκεί να δείχνεις άνθρωπος.
Πρέπει και να ’σαι.
Αυτό προσπάθησα για χρόνια,
με κόπο ψυχής, μα με πείσμα τεράστιο.
Και να που ακόμα είμαι εδώ,
στο κυνήγι του δρόμου, με φτερά τσακισμένα.
Όχι, δε θα πω πως μου τα ’λεγαν, δε θα τολμήσω.
Ποια λογική λοξοδρομεί στη διαδρομή;
Με βλέμμα λυπηρό, καρδιά κομμάτια,
ψυχρή κι ανήμπορη από πόνο και ντροπή,
δίνω το βήμα μου θυσία στη ζωή.
Κρατώ γερά κι ας φοβηθώ,
ώσπου τη δίψα μου ποτίσω με χαρά, στα διαλεχτά.
Μάνα! Μάνα να πω. Επιτέλους! Καμάρωσέ με αυτή τη φορά!
Τα κατάφερα!

Στέλλα Πετρίδου

Το ποίημα γράφηκε με αφορμή την εικονιζόμενη φωτογραφία της Ζαγοραίου Μαρίας, μέλους της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης στο πλαίσιο της εκδήλωσης της Ένωσης Λογοτεχνών Αιγαίου με τίτλο «Εκεί που η λογοτεχνία συναντά τη φωτογραφία». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Β. Αιγαίου - Αντιπεριφέρεια Πολιτισμού και σε συνεργασία με τη Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης, στο Δημοτικό Θέατρο Καλλονής, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2024.