Στ’ άδυτα των στιγμών, των μεγάλων παθών,
των πρωτόγνωρων χτύπων,
μ’ οδηγό την ψυχή, χτίζω νέα αρχή
δίχως στάλα ενοχή.
Μ’ ένα βλέμμα γυμνό, καθαρό και αγνό,
στα βαθιά των προτύπων,
διαπερνώ τη σιγή, της φοβίας πληγή
κι ακουμπώ την ευχή.
Νιότη μου θαρρετή, εισπνοή κι εκπνοή,
της λαχτάρας μου κήπος,
χρώματα να ντυθείς, πριν στη λήθη χαθείς,
πάντα φως στη ζωή μου ν' ανθείς.
Στέλλα Πετρίδου
Το ποίημα γράφηκε με αφορμή την εικονιζόμενη φωτογραφία της Νάγιας Βακλατζή, Προέδρου της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης στο πλαίσιο της εκδήλωσης της Ένωσης Λογοτεχνών Αιγαίου με τίτλο «Εκεί που η λογοτεχνία συναντά τη φωτογραφία». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Β. Αιγαίου - Αντιπεριφέρεια Πολιτισμού και σε συνεργασία με τη Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης, στο Δημοτικό Θέατρο Καλλονής, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2024.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου