Το μυθιστόρημα της Στέλλας Πετρίδου «Η αγάπη μπορεί»,
διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή έως το τέλος. Τον κρατά δηλαδή σε μία συνεχή
εγρήγορση, καθώς του εξάπτει τη φαντασία κι αυτό με τη σειρά του συμβάλει, ώστε
το βιβλίο να διαβαστεί απνευστί. Εκρηκτική πλοκή, που διαδραματίζεται σε μια
εποχή της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου οι κοινωνικές αξίες από τη μια και το πατριαρχικό και αυταρχικό
πρότυπο του πατέρα αφέντη από την άλλη,
είναι τα στοιχεία εκείνα που τη χαρακτηρίζουν, όπως χαρακτηρίζουν και
την πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών, με την γυναίκα να υποτάσσεται στον
ασφυκτικά δουλικό της ρόλο. Όμως δεν πρόκειται απλά για ένα εξαιρετικό
μυθιστόρημα, αλλά για μια μελέτη, μια διατριβή πάνω στη δομή των
ενδοοικογενειακών σχέσεων, μια ανάλυση δηλαδή του θεσμού της οικογένειας και
των τρόπων με τους οποίους αυτή επέδρασε στην κοινωνία και συνέβαλε σημαντικά
στη διαμόρφωσή της.
Διαβάζοντάς το παρατηρούμε πως πολλά πράγματα αλλάζουν στην
πορεία του χρόνου, όπως για παράδειγμα οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια, ο ίδιος ο θεσμός της
οικογένειας, ο ρόλος των γονιών σ’ αυτή, η θέση του παιδιού σ’ αυτή, ο τρόπος
που η κοινωνία ασκεί τον κοινωνικό της έλεγχο κτλ. Η αγάπη όμως αποδεικνύεται
πως παραμένει πάντοτε ίδια, καθώς αποτελεί τη μόνη κινητήριο δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τα τετριμμένα, να
ξορκίσει τα παράλογα, εύκολα ή δύσκολα, και να επιβάλει τη δική της αξία στα
πράγματα. Η αγάπη χρίζεται ως ανάσα ζωής σε ένα διαρκή αγώνα πάλης μέσα στην
κοινωνία, το οξυγόνο που χρειάζεται ο άνθρωπος για να διατηρήσει άσβεστη την
ελπίδα του. «Η αγάπη μπορεί» και θα
μπορεί πάντα!
Βασιλική Πανταζή
ΠοιήτριαΠρώτη δημοσίευση: εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου