Η προδοσία.
Όμως όχι,
όχι από αυτούς που περίμενες να σε προδώσουν.
Γιατί αυτούς τους ήξερες καιρό
κι είχες φυλάξει καλά τα νώτα σου,
να μη μπορούν στιγμή να σε αγγίξουν.
Από τους άλλους, όμως, τους καλούς,
ήσουν γυμνός.
Γιατί αυτούς τους παίνευες πολύ
και στην καρδιά τους άφηνες
να μπαινοβγαίνουν.
Κι εσύ τους φώλιαζες ζεστά,
χωρίς μιλιά,
χωρίς μια τόση δα φοβία,
γιατί τους ήξερες για φίλους.
Φίλους τους φώναζες.
Φίλοι καλοί,
τόσο, που με τη μια σου έμπηξαν χωρίς φραγμό,
χωρίς ντροπή
στο στήθος το μαχαίρι.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου