Για την κ. Στέλλα Πετρίδου, είχα θεωρήσει παλαιότερες
εκδόσεις βιβλίων της και είχα ειλικρινώς διατυπώσει τις σκέψεις μου για την
αξία αυτών των πονημάτων: «Κρατώντας ανά χείρας και διαβάζοντας τα πιο πάνω
πονήματα της, επανέρχομαι συνεχίζοντας με την ίδια, προτέρα σκέψη και γνώμη πως
η ποιητική της κ. Στέλλας Πετρίδου, είναι από άποψη γλώσσας και τεχνικής στίχου
αμιγώς, ύφος και ήθος, αξίας, χωρίς βερμπαλισμούς και γενικότερες υπερβάσεις.
Είναι η καθαρότητα της Ελληνικής γλώσσας σε όλο της το μεγαλείο αποδομένη και
σίγουρα δεν θα βρείτε κείμενα που θα σας υποβάλλουν συναισθηματικά να γνωρίσετε
την ματαιόδοξη πλευρά της πράγματι ανθρώπινης τραγικότητας, τουναντίον, μέσα σε
αυτά τα κείμενα θα βρείτε την από καιρό χαμένη σας αθωότητα. Αυτό πρεσβεύει η
ποίηση της κ. Στέλλας Πετρίδου, και δεν είναι επειδή εθελοτυφλεί, είναι γιατί
αντιλαμβάνεται πως ζει σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται διογκώνοντας τα
ψεύδη του και που γίνεται όλο και περισσότερο σκληρότερος και αποκρουστικότερος
για ανθρώπους ευαίσθητους, με όραμα, αλτρουισμό, ανθρώπους δηλ. που καλούνται
να διορθώσουν τα κακώς κείμενα μέσα από την αγνή, την άδολη σκέψη και ψυχή ώστε
να μετουσιώσουν αλλάζοντας, απαλύνοντας και ομορφαίνοντας τις ελάχιστες πλέον
για τους όλο και περισσοτέρους ανθρώπους, όμορφες στιγμές. Αυτό θέλει, αυτό
αποζητά άλλωστε, να φωτίσει ό,τι χαμένο και λοξό μονοπάτι ατυχώς περιδιαβήκαμε,
δείχνοντας μας αληθώς πώς και πού πρέπει να πατάμε, πώς πρέπει να ζούμε και να
συνυπάρχουμε αλληλέγγυοι. Εδώ, σε αυτά τα δύο βιβλία, στο «Θάλασσα κι Ουρανός»
και στο «Ο καιρός», βρήκα έναν ανθόκηπο ποιητικό, αξίας, και τον προτείνω
ανεπιφύλακτα να τον περιδιαβούν όσοι θέλουν να ξαναβρούν την χαμένη ή ξεχασμένη
τους αθωότητα». Και επανέρχομαι, λέγοντας πως την ίδια αίσθηση έχω και
εισπράττω όσα, από τα νεότερα τελευταία πονήματα της. Με τον θεματικό τίτλο
«Έρωτας είναι» και με την γνωστή πλέον σε αξία προτέρα γραφή της, που αυτή τη
φορά θα είναι ιδιαιτέρως καταλληλότερα ενδεδυμένη, μιας και αναφέρεται στον
έρωτα και την αγάπη, με ασυγκράτητο ψυχικό σθένος θα επιδιώξει, ώστε να
καταφέρει να τελέσει και προσδώσει τις πρέπουσες τιμές στα άχραντα αυτά των
αισθημάτων μυστήρια.
Έτσι, με χωρίς ακραίους χαρακτηρισμούς και χωρίς
παρεκκλίσεις από την κεντρική ιδέα και από αυτό που αρχικά, ειδικώς θέλησε να
διατυπώσει, καταφέρνει τελικώς να φτάσει ουσιωδώς στο ποθητό αποτέλεσμα. Το
μήνυμα άλλωστε αυτού του ταξιδιού, έχει σαν βάση τον άνθρωπο και όπως είναι
φυσικό, δεν αφορά συγκεκριμένα ένα και μόνο πρόσωπο. Ευλόγως, λοιπόν της
αποδίδεται πως ο της διανοίας αποδομένος λόγος της, είναι ηθικός και ευπρεπής,
αγνός, αισθαντικός τόσο που δονεί και συνταράσσει. Λυσιμελής ο έρωτας, ωστόσο εκ
προοιμίου ο αναγνώστης θα πρέπει να διαισθανθεί πως ο σκοπός, αλλά και η ίδια
σε σύλληψη σκέψη και απόδοση, όπως προανέφερα, πέρα από ερωτική είναι και
βαθύτατα ανθρωποκεντρική. Αυτό το βιβλίο ξεχωρίζει και διαφέρει από πολλά άλλα
της αυτής θεματικής σχέσης, διότι τα ποιήματα αυτά είναι επί της ουσίας
εμφορούμενα, με τους αυστηρούς κανόνες που διέπουν την ελληνική παραδοσιακή
μετρική τέχνη, όλα ενδεδυμένα την έμπνευση και γόνιμη σκέψη, με πλείστες
εικόνες και πολλαπλασιαζόμενα με τα επί της ουσίας αναγκαία για την θεμελιώδη
ανθρώπινη ύπαρξη, συνύπαρξη και συνέχεια.
Γιώργος Ν. Μανέτας
Λογοτέχνης
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Η ανωτέρω προσέγγιση του κ. Μανέτα φιλοξενείται στα προλογικά σημειώματα της ποιητικής συλλογής "Έρωτας είναι" της Στέλλας Πετρίδου, σελ. 7-8.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου