Άστεγος..

Στο δρόμο σέρνομαι χαμένος,

μισόγυμνος, κυνηγημένος,

και μοναχός.

Καπνός τα φράγκα μου απ’ την τσέπη,

ό,τι απόμεινε απ’ τα πρέπει.

Είμαι φτωχός.

Πλάνα η ματιά μου, σαστισμένος,

αλλού στη σκέψη, μπερδεμένος,

σχεδόν τυφλός.

Πίσω μου σκόρπιες αναμνήσεις

γίνονται πλέον παραισθήσεις.

Μένω μισός.

Μπροστά μου άφαντη η συμπόνια,

σαν απομίμησης κολόνια,

φίλος κι εχθρός.

Σπρώχνει τη λύπη κατακάθι

να κουβαλάει κάθε αγκάθι

που βρέχει μπρος.

Σφίγγω τα χέρια μου στον πόνο

κι από τις τύψεις μου γλιτώνω.

Μικρός θεός.

Μα η ιστορία συνεχίζει

και τη ζωή μου την ορίζει

σαν τιμωρός.

Κι αν τώρα σέρνομαι χαμένος,

από ελπίδα ξοφλημένος

και μοναχός,

βαριά τα πόδια μου στο κρύο,

ανάσταση μου το αντίο

και λυτρωμός.

Στέλλα Πετρίδου

Από την ποιητική συλλογή "Ο καιρός", εκδόσεις "άλφα πι"