Στης λησμονιάς την άκρη..

Μ’ ένα μαντήλι κίτρινο

σκουπίζω τη ματιά μου,

που δάκρυ στάζει ποταμό.

Για της αγάπης τον καημό

μαραίνεται η καρδιά μου.

Μαντήλι κίτρινο, χρυσό

και ποτισμένο δάκρυ.

Αχ, να ’χε δεύτερη ζωή,

να μη χανόταν το φιλί

στης λησμονιάς την άκρη.

Μ’ ένα τραγούδι πένθιμο

πενθώ τα όνειρά μου.

Σ’ ένα χαμένο ουρανό,

που έκανα χρόνια να τον βρω,

σκορπώ τα βάσανά μου.

Τραγούδι πένθιμο, βαρύ

και ποτισμένο δάκρυ.

Αχ, να ’χε δεύτερη ζωή,

να μη χανόταν το φιλί

στης λησμονιάς την άκρη.

Στέλλα Πετρίδου

Από την ποιητική συλλογή "Ο καιρός", εκδόσεις "άλφα πι"