Αιολικά Γράμματα
Τετάρτη, 20 Απριλίου 2016
Αναρτηθέν στα Αιολικά Γράμματα
Από τις εκδόσεις ΑΛΦΑ Πι κυκλοφόρησε πρόσφατα η νέα ποιητική
συλλογή της Στέλλα Πετρίδου με τίτλο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ (ποίηση, τραγούδι) και
συνοδεύεται με ένα cd που περιέχει το ομώνυμο τραγούδι ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ.
Απλώνοντας τον φραστικό εξοπλισμό της ψυχής της σε γλαφυρά
επιφωνήματα αισθήσεων, καμπυλώνει το παραμυθητικό κοχύλι των λέξεων και των
στίχων έτσι που να χωράει αυτό ολόκληρη την απλωσιά της γαλάζιας επιφάνειας της
θάλασσας με πλοίο ταξιδιάρικο το νησί της ΑΙΓΝΟΥΣΑΣ, που κομποδένοντας πέλαγο
στο ωράριο του Αιγαίου, μεγαλώνει και ανδρώνει ανθρώπους με μια άλλη
ντοπιολαλιά ψυχής στο χοροδιδασκαλείο της σκέψης που την κάνει να γράψει στην
αρχή κιόλας του βιβλίου, στο πρώτο πρώτο ποίημα:
«Γιατί γαλάζιο του ουρανού
Το στέμμα σου σκεπάζει
Λιμάνι στέκει αρχοντικό
Στην πέτρινη ποδιά σου
Γιατί γοργόνα σε θωρεί
Κι αιώνια σε προσέχει
Κι ο Αι Νικόλας σου φυλά
Στα ξένα τα παιδιά σου.»
κυριεύοντας και
αφεντεύοντας όλες τις στιγμές αλλά όχι με τον τόνο του εξουσιαστικού
φανατισμού, αλλά με την ανθρωπιά που μια μάνα έχει για τα παιδιά της. Και κάθε
φορά που ένα από αυτά τα παιδιά της ανοίγει αφρό για να ταξιδέψει με όποιο λόγο
μακριά από τη γη του νησιού αυτού, δεν είναι μόνο η κάθε μάνα που ταλανίζεται
και αγκομαχεί μέσα της και κλαίει εσωτερικά (γιατί εξωτερικά η ΑΙΓΝΟΥΣΣΑ μάνα
είναι θεριό και δεν αυτομολείται σε συναισθηματισμούς που θα στεναχωρήσουν το
παιδί της και θα αμαυρώσουν την ανάμνηση της που θα πάρει μαζί του) δεν είναι
μόνο λοιπόν η κάθε μάνα που κλαίει, αλλά και το ίδιο το νησί που σπαράσσεται
συμπάσχοντας στον οδυρμό του αποχωρισμού, αλλά που το προστάζει συνάμα, να μη
λησμονήσει και του δίνει όρκο και προσταγή:
«Kι αν φεύγω, δεν ξεχνώ!»
Θα γράψει στο ομότιτλο ποίημα της συλλογής, η Στελλα
Πετρίδου.
Έτσι λοιπόν το τραγούδι που περιέχεται στο cd που συνοδεύει
το βιβλίο και έχει τίτλο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ, είναι ένα τραγούδι με στίχους της Στέλλα
Πετρίδου για το ίδιο το νησί και την ζωντανή ψυχή που έχει φορτώσει με αρμύρα
και πέλαγο.
«Και την Αιγνούσα γιόκα μου
Μην κλαις και μην μαραίνεις.
Οπού κι αν πας κι όπου βρεθείς
Γι’ αυτήν θα ανασαίνεις»
Αυτό το νησί, έχει να δώσει το οδόστρωμα των ψυχών που δεν
είναι στεγανό αλλά που είναι γιομάτο στεριά πελαγίσια, σε καπνά παράθυρα
δοκιμασιών των χρόνων και των όσων επέλεξαν να μένουν μόνιμα σε αυτό. Αλλά και
με εκείνη τη γλωσσοκοπάνα πινέζα της αντοχής και της ξαστεριάς της ψυχής που
έχουν οι άνθρωποι του.
Αυτά όλα τα βρίσκουμε να τα περιγράφει με τρόπο απλό ,
ελεύθερο από όποια επιτήδευση νοηματική ή στιχουργική, με θορυβικά όμως ηνία
αισθήσεων και αισθημάτων στις 34 σελίδες της ποιητικής αυτής συλλογής η Στέλλα
Πετρίδου. Που μαζί με τα υπόλοιπα ποιήματα περιέχει μέσα στις σελίδες του και
ένα δοκιμιακής μορφής ποίημα, που προσομοιάζει περισσότερο σε στοχαστικό
δοκίμιο 6 και κάτι σελίδων, αλλά που δένει άρρηκτα με τα υπόλοιπα ποιήματα της
συλλογής και που είναι ένας σπαραγμός που ενώ δεν εξηγείται θαρρείς, είναι
βιωματικός στο έπακρό του.
«Όπου κι αν βρεθώ
Αίμα μου καυτό
Τάμα στο Θεό
Θα σ’ αγαπώ!»
Γράφει.
Όλο το βιβλίο αυτό της Στέλλα Πετρίδου, είναι λοιπόν, μια κραυγή. Μια κραυγή
εκσκαφέας υποστάσεων και αρμυρά στιλβώματα εμπνεύσεων στο χειμασμένο οβολό της
ένας της και της καρδιάς όλων των εγγεγραμμένων στο έναυσμα των κυμάτων
κατοίκων του νησιού και κυρίως του δίπολου μάνα-παιδί, που αγγίζει την ποιήτρια
όντας και η ίδια μητέρα 3 παιδιών.
Στην οκτάγωνη βούλα των χρόνων στέκει λοιπόν επετειακή η
θάλασσα και καμαρώνει για το τραγούδι που έγραψε για ένα από τα παιδιά της, για
το νησί τα την ΑΙΓΝΟΥΣΑ, η Στέλλα Πετρίδου. Καμαρώνει και περιμένει την
επιστροφή και αφουγράζεται συνάμα το ένθεο έγκαυμα της ψυχής της ποιήτριας που
της έχει προσδώσει η ποίηση, εγκαρτερώντας το απόλυτο από εκείνη.
Εμείς αναμένουμε και τη συνέχειά της στον ποιητικό στίβο με
ανοικτά τα φελόνια της δικής μας ύπαρξης και της σκέψης για ότι θα έχει να μας
δώσει και στο μέλλον.
Βάλη Τσιρώνη
Ιατρός-Νομικός-Λογοτέχνης
Μέλος της Διεθνούς Ενώσεων Κριτικών Λογοτεχνίας
(υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου