Μικρές πια λέξεις κι ακριβές.
Χαρές και πίκρες σε στιγμές.
Ζωή μου, πιόνι!
Σ' ένα σημείωμα κρατώ
πολύτιμό μου φυλαχτό
λευκό σεντόνι.
Λίγο στην άκρη του σα βγω,
τον ουρανό μου νοσταλγώ
κι αναστενάζω.
Παραμιλώ και τραγουδώ.
Αν είμαι φάλτσα δεν κοιτώ,
μονάχα αλλάζω.
Θλιμμένες σκέψεις κι ενοχές.
Ρίχνω στη λήθη μου το χθες
να ξαναρχίσω.
Νέες πια λέξεις κι ακριβές,
χαρές μονάχα σε στιγμές
απ' την αρχή να χτίσω!
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου