μηδενικό
με μια κραυγή αχνή σαν τη μορφή σου.
Στο ψέμα εγκλωβισμένη μια ζωή,
στο θέατρο του παραλογισμού και της σπατάλης,
του απόλυτου ξεφτιλισμού και της επίδειξης
παρείσακτο σκουπίδι πια απομένεις.
Πληγωμένη κι ακριβή σαν εμμονή
αδύναμη, γυμνή και προδομένη
μα και τόσο εξοντωτικά ακέραιη.
Εσύ!
Αλήθεια κι αν σ' ονόμασαν στο διάβα
τι ντροπή..
τη λύπη να γεννά η επιμονή σου.
Κι είσαι ένα τίποτα, σου λέει,
μηδενικό
με μια κραυγή αχνή σαν τη μορφή σου.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου