Υπάρχω..

Δεν είμαι φως.
Μια σπίθα είμαι της ζωής
που χρωματίζει με τις λέξεις της
το απέραντο κι αβάσταχτο σκοτάδι της σιωπής.
Ξυπνώ τον πόθο και ριγώ,
Ελπίζω και πορεύομαι
ονειρεύομαι, εύχομαι.
Τολμώ.
Ποιώ.
Άρα περίτεχνα υπάρχω!

Στέλλα Πετρίδου