Ο Δημήτρης Μπονόβας γράφει για το βιβλίο "Τριολέτα γένους θηλυκού" της Στέλλας Πετρίδου

Ηλεκτρονικό περιοδικό «Authoring Melodies»

Παρασκευή, 07 Ιανουαρίου 2022
Αναρτηθείσα: εδώ

Πόσοι έχουμε κάνει αυτό το ταξίδι; Πόσοι έχουμε τολμήσει να κάνουμε αυτό το ταξίδι; Το ταξίδι το οποίο προστάζει η καρδιά και οι καλά κρυμμένες μας επιθυμίες. Θέλει δύναμη και θάρρος άλλωστε να απαρνηθείς αυτό που ήξερες μέχρι εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή που σταματάς να πηγαίνεις κόντρα και αφήνεις τον εαυτό σου να πάρει τα ηνία και να γίνει αυτό που πάντα ονειρευόσουν και περίμενες. Γιατί όλοι έχουμε όνειρα και όλοι παλεύουμε για αυτά τα όνειρα. Αλλά πόσοι είναι αυτοί που μπόρεσαν πραγματικά να πουν ότι “ναι, θα τα παρατήσω όλα για να κυνηγήσω τα όνειρά μου”; Πόσοι είχαν το θάρρος να τα αφήσουν όλα πίσω τους και να φύγουν για το άγνωστο; Το φευγιό αυτό που όλοι θέλουμε, που όλοι επιζητούμε, είναι το φευγιό μακριά από αυτή τη ξερή, πεζή πραγματικότητα. Μια διαδρομή με οδηγό την καρδιά μας και μόνο, προς ένα μέρος όπου ζει η δική μας, ξεχωριστή πραγματικότητα, η δική μας αντανάκλαση, στο δικό μας είδωλο.

Απόσπασμα 1:

Ταξίδι ξεκινώ κι όπου με βγάλει. / Πυξίδα μου θα ορίσω την καρδιά. / Πίσω μου αφήνω χάρτες και κλειδιά. / Ταξίδι ξεκινώ κι όπου με βγάλει.

Μία αντανάκλαση που μπορούμε να την πετύχουμε μόνο στην περίπτωση που καταφέρουμε να μείνουμε μακριά από τις λάθος επιλογές, από τις εσφαλμένες διαδρομές, από τις παγίδες που ίσως βρεθούν μπροστά μας. Ίσως. Μάλλον λάθος λέξη χρησιμοποίησα. “Από τις παγίδες που σίγουρα θα βρεθούν μπροστά μας” έπρεπε να γράψω. Και δεν θα είναι λίγες… Το ζητούμενο λοιπόν για τον/την οποιονδήποτε/οποιαδήποτε είναι να μην ενδώσει στους πειρασμούς που θα βρεθούν στην πορεία, παρεκκλίνοντας έτσι από τον στόχο. Και στόχος όπως είπαμε, είναι αυτό που θέλει η καρδιά. Γιατί, δεν θα ήταν ωραίο να ζεις με βάση αυτή και μόνο; Να αφήσεις στην άκρη τα “πρέπει” και να ζεις μόνο με τα “θέλω”. Γιατί η πεμπτουσία της ζωής είναι το “θέλω”. Αυτά τα τέσσερα γράμματα είναι που κλείνουν μέσα τους το νόημα αυτού του κύκλου που όλοι κάνουμε από τη στιγμή της γέννησής μας και που μας καθορίζει στη τελική.

Απόσπασμα 2:

Το κλειδί της καρδιάς μου εκλάπη. / Ρημαγμένη κατάντησε πόλη / και θρηνεί η ζωή μου πια όλη. / Το κλειδί της καρδιάς μου εκλάπη.

Και ξέχνα τη λογική. Δε λέω, καλός συμπαραστάτης και χρήσιμος. Άλλωστε όλοι τη χρειαζόμαστε για να μας κρατά σε εγρήγορση σε περίπτωση που όπως έγραψα προηγουμένως δούμε ότι παρεκκλίνουμε από τη διαδρομή. Αλλά, σε τελική ανάλυση, για την καρδιά δεν μπήκες σε όλο αυτό τον κόπο; Αυτή δεν σου υπαγόρευσε το όνειρο; Αυτή δεν σε τσιγκλάει κάθε φορά που το φέρνεις στο μυαλό; Ναι, αυτή. Μη τη παραμελείς λοιπόν και προπάντων, μη τη σπαταλάς άσκοπα σε λάθος καταστάσεις και λάθος δρόμους. Αν έχεις βρει το όνειρο, αν έχεις ανακαλύψει τη διαδρομή που θες να ακολουθήσεις, μην ακούς κανένα. Πέσε με τα μούτρα και κυνήγα το. Και δεν είναι ότι “αν θες κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις”. Το σύμπαν, να στο πω πολύ απλά, δεν ενδιαφέρεται καν. Ούτε για το ποιος είσαι, ούτε για το τι θες. Αυτός που θα το πετύχει είσαι εσύ. Εσύ και η καρδιά που θα καταθέσεις. Θυμήσου λοιπόν να τη φροντίζεις και να την ακούς, προπάντων να την ακούς, κάτι ξέρει αυτή…

Απόσπασμα 3:

Θάνατος στη λογική που δεν αισθάνεται! / Άφαντος μένει στον πόνο αυτοκράτορας. / Μοιάζει δώρο που μαραίνεται και χάνεται. / Θάνατος στη λογική που δεν αισθάνεται!

Είναι τόσο ωραία τα συναισθήματα και οι σκέψεις που μου προκαλεί κάθε φορά η ποίηση της Στέλλας Πετρίδου. Είναι τόσο ωραία γιατί συγχρόνως, είναι τόσο ωραίος και ο τρόπος γραφής της, με οτιδήποτε κι αν καταπιάνεται. Και το ότι σε κάθε της προσπάθεια πειραματίζεται και με κάτι διαφορετικό, είναι κάτι που προσωπικά με ελκύει ως προς το να ασχοληθώ περεταίρω. Γιατί πολύ απλά, όχι μόνο θα ψυχαγωγηθώ αλλά ταυτόχρονα θα μάθω και μερικά παραπάνω πράγματα, θα δώσω στο μυαλό μου την τροφή που επιτακτικά μου ζητάει κάθε φορά που πιάνω στα χέρια μου ένα οποιοδήποτε βιβλίο. Αυτό είναι το βασικό ζητούμενο για εμένα, να νιώσω ότι έχω αποκομίσει κάτι μόλις διαβάσω και τη τελευταία σελίδα. Και αυτό με την ποίηση της Στέλλας το νιώθω κάθε φορά. “Τριολέτα γένους θηλυκού” λοιπόν από τις εκδόσεις άλφα πι και ένα όμορφο συγγραφικό σύμπαν σε περιμένει για να το εξερευνήσεις.