Ηλεκτρονικό περιοδικό «Υour e-articles»
Τετάρτη, 05-01-2022
Δημοσιευμένη εδώ
Αρχισυντάκτης ο : Μιχάλης Δραμιτινός
-Τι θυμάσαι από την παιδική σου ηλικία;
Πολλές κι όμορφες στιγμές, όπως κάθε παιδί που μεγαλώνει σε ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Περισσότερο δε, θυμάμαι τις αμέτρητες απόπειρές μου να καταπιαστώ με οτιδήποτε αφορούσε την τέχνη, είτε αυτό σχετιζόταν με τη μουσική, είτε με τη ζωγραφική, είτε με την ξυλογλυπτική, το χορό, την υποκριτική, το κέντημα, τη στιχουργική κτλ. Οφείλω να ομολογήσω πως ήμουν αρκετά ανήσυχο πνεύμα από τότε. Δεν το έβαζα κάτω, ακόμα κι αν συνειδητοποιούσα εκ του αποτελέσματος ότι με αρκετές από αυτές τις μορφές τέχνης δεν ήμουν καθόλου καλή. Δε με ενοχλούσε, όμως, ιδιαίτερα. Επιχειρούσα το καλύτερο για τον εαυτό μου κι ήμουν περήφανη για το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου, όποιο κι αν ήταν αυτό.
-Τι αποτέλεσε έναυσμα για να ασχοληθείς με την ποίηση;
Η ίδια η ποίηση κι η ξαφνική επαφή μου μαζί της. Πιο συγκεκριμένα, η επαφή μου με την μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Προέκυψε μετά την ένταξή μου ως μέλος σε ένα παιδικό μουσικό συγκρότημα που επιχειρούσε αυτό ακριβώς, να κάνει γνωστή την ποίηση μέσω της μελωδίας. Και το κατάφερε.
-Ποια είναι η πιο σημαντική σου συνεργασία;
Θα σας πω τέσσερις, για τις οποίες ένιωσα απίστευτη χαρά, καθώς πρόκειται για τραγουδιστές που έχουν χαράξει αξιοσημείωτη πορεία στο ελληνικό τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός, Νίκος Καλλίνης (από το συγκρότημα «Εκείνος κι Εκείνος»), Μαρία Σουλτάτου, Τάκης Κωνσταντακόπουλος.
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε η ποιητική σου συλλογή «Τριολέτα γένους θηλυκού» από τις εκδόσεις «Άλφα πι», η οποία περιέχει εξήντα ποιήματα. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Νιώθω χαρά, καθώς άλλο ένα μεγάλο μου ταξίδι στο μαγικό κόσμο της ποίησης ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ξέρετε, το μαγικό της υπόθεσης είναι αυτό ακριβώς. Ενώ για τον αναγνώστη το ταξίδι που σας ανέφερα ξεκινά αμέσως μετά την έκδοση του βιβλίου, για τον δημιουργό του ισχύει το εντελώς αντίθετο. Μόλις τελειώνει. Κι είναι η στιγμή, αυτή της έκδοσης, η σφραγίδα του τέλους και της απόλυτης αγαλλίασης. Πλέον, η ψυχή του δημιουργού αφήνεται ως δώρο στις υπόλοιπες ψυχές των αναγνωστών, για να γευτούν κι εκείνες ό,τι πιο πολύτιμο καρπώθηκε εντός της η ίδια κατά τη διάρκεια της δημιουργίας. Αξία ανεκτίμητη για όποιον μπορεί να το αισθανθεί και να το βιώσει στο έπακρο. Νιώθω, όμως, και μεγάλη συγκίνηση, καθώς στο εξώφυλλο του βιβλίου μου φιλοξενώ για πρώτη φορά δημιουργία του πατέρα μου, Χρήστου Πετρίδη, τον πίνακα ζωγραφικής του επάνω σε ξύλο με τίτλο «Οι τρεις Χάριτες». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως το βιβλίο αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία για μένα για προσωπικούς λόγους.
-Ποιος είναι ο στόχος της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής;
Η αναβίωση μιας ξεχασμένης ποιητικής φόρμας, που καλλιεργήθηκε στη Γαλλία τον 13ο αιώνα και άνθισε σημαντικά τον 19ο. Πρόκειται στην ουσία για μια έμμετρη ολιγόστιχη ποιητική φόρμα, της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό είναι η επανάληψη των στίχων. Παρόλο που φαίνεται εύκολη ως προς τη δημιουργία της, ωστόσο δεν είναι, αν λάβει υπόψη κανείς το γεγονός ότι πρέπει το κάθε ποίημα, το κάθε τριολέτο δηλαδή, στην τελική του μορφή να περικλείει ένα ολοκληρωμένο συμπαγές νόημα, ώστε να μην υποτιμάται το σύνολό του απ’ τον αναγνώστη, εξαιτίας της επανάληψης των στίχων του. Η λυρικότητα που εκπέμπει το περιεχόμενό του είναι αυτή που το κάνει προσιτό και ενδιαφέρον στα μάτια του αναγνώστη. Κρίνοντας την αξία της φόρμας αυτής και δεδομένου ότι ελάχιστοι Έλληνες ποιητές έχουν ασχοληθεί με το τριολέτο από τον 20ο αιώνα κι έπειτα, θεώρησα χρέος μου, ως υπηρέτης της έμμετρης ποίησης, να αφιερώσω ένα βιβλίο μου σ’ αυτό το σημαντικό για μένα ποιητικό είδος και να δώσω την ώθηση στον αναγνώστη που του αρέσει η λυρική ποίηση, με αφορμή την έκδοσή του, να με διαβάσει.
-Πώς το αγκάλιασε το αναγνωστικό κοινό;
Παρόλο που έχει κυκλοφορήσει αρκετά πρόσφατα, οι κριτικές που μέχρι τώρα έχω δεχθεί από αναγνώστες που ήδη το έχουν προμηθευτεί και το έχουν διαβάσει είναι αρκετά ενθαρρυντικές.
-Από πόσες δημιουργίες αποτελείται το συγγραφικό σου έργο μέχρι στιγμής; Έχεις ξεχωρίσει κάποια περισσότερο;
Μέχρι στιγμής έχω εκδώσει έντεκα ποιητικές μου συλλογές και ένα μυθιστόρημα. Ωστόσο, θα μου επιτρέψετε να μην ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη δημιουργία μου. Για μένα είναι όλες πνευματικά μου παιδιά. Και τα παιδιά της μια μάνα τα αγαπά όλα το ίδιο ακριβώς.
-Υπάρχουν λάτρεις της ποίησης στη σημερινή Ελλάδα;
Ξέρετε, στην Ελλάδα της ποίησης συμβαίνει ένα περίεργο για μένα γεγονός. Γράφουν πολλοί, μα ελάχιστοι είναι εκείνοι που διαβάζουν. Θέλω να πιστεύω, όμως, πως εξακολουθούν και υπάρχουν λάτρεις της ποίησης, γιατί πρέπει να το πιστεύω, αν θέλω να συνεχίσω να δημιουργώ. Μα, θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας, για τους άλλους δημιουργείς; Θα σας απαντήσω ειλικρινά. Και γι’ αυτούς. Η ποίηση πρέπει να εξακολουθεί να ανθεί στις μέρες μας, αν θέλουμε όλοι μας να προχωρήσουμε τον πολιτισμό μας και την παράδοσή μας ένα βήμα παρακάτω.
-Ποια η σχέση σου με την μουσική και πώς συνδέεται με τα ποιήματά σου;
Είναι η αδερφή ψυχή μου η μουσική. Δεν την ξεχωρίζω από την ποίηση. Γι’ αυτό και αρκετές από τις ποιητικές μου συλλογές συνοδεύονται με ψηφιακό δίσκο μελοποιημένων ποιημάτων μου. Μέχρι στιγμής έχω την τύχη να μετρώ δισκογραφικά πενήντα τραγούδια μου, για τα οποία συνεργάστηκα με πολύ ταλαντούχους συνθέτες και με πολύ αξιόλογους ερμηνευτές. Και φυσικά, συνεχίζω. Η δημιουργία, άλλωστε, ποτέ δε σταματά.
-Πώς επηρέασε τους καλλιτέχνες η πανδημία;
Οικονομικά και, δυστυχώς, ψυχολογικά. Όχι όλους, βέβαια. Τους επαγγελματίες, ωστόσο, αυτούς που ζουν αποκλειστικά από την τέχνη τους, τους συνέτριψε ολοκληρωτικά.
-Στέλλα σε ευχαριστώ για τη συζήτησή μας!
Εγώ σας ευχαριστώ, κύριε Δραμιτινέ, για την όμορφη κι άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο φιλόξενο περιοδικό σας. Να ’στε καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου