Τρίτη, 30 Αυγούστου 2021
Αναρτηθείσα: εδώ
Η ποίηση, έμμετρη ή όχι, οποιασδήποτε μορφής και οποιουδήποτε είδους, είναι αυτή που επιλέγω για να γεμίζω αρκετά συχνά τον ελεύθερό μου χρόνο.
Όταν δε, πέφτουν στα χέρια μου και τόσο ιδιαίτερα και καλογραμμένα βιβλία, όπως είναι το βιβλίο "Ροντέλα 4 εποχών" της αγαπημένης ποιήτριας Στέλλας Πετρίδου, το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "ΑΛΦΑ ΠΙ", τότε έχω έναν επιπλέον λόγο για να αγκαλιάζω την ποίηση και να ταξιδεύω μαζί της.
"Στα πέλαγα τ’ ονείρου σεργιανίζω,
στα ποθητά της Άνοιξης σαλόνια.
Ποτίζονται οξυγόνο τα πνευμόνια
κι εγώ μες στη χαρά μου πάλι ανθίζω.
Και ξάφνου κάτι γνώριμο αντικρίζω,
τα παιδικά κι ανέμελά μου χρόνια.
Στα πέλαγα τ’ ονείρου σεργιανίζω,
στα ποθητά της Άνοιξης σαλόνια.
Αμίλητη μπροστά τους γονατίζω
και μοιάζει μαγική η στιγμή κι αιώνια,
στη μνήμη μου η πιο γνώριμη κολόνια.
Γεμάτη συναισθήματα δακρύζω.
Στα πέλαγα τ’ ονείρου σεργιανίζω." (Σελ.5)
Μέσα από τη συγκεκριμένη ποιητική συλλογή ο αναγνώστης θα ανακαλύψει το μέγεθος της μαγείας που κρύβεται πίσω από οτιδήποτε ακουμπά με το ραβδί του ο αιώνιος έρωτας.
"Την ομορφιά της ψυχής σου ερωτεύτηκα,
λιοπερίχυτη της Άνοιξής μου αχτίδα.
Οξυγόνο, συ, που απλώνεις την ελπίδα
την ανάσα σου στα χείλη μου τη γεύτηκα.
Μεσοπέλαγα της νιότης κι αν πορεύτηκα,
σε χαράκωσα πά’ στο σώμα μου ρυτίδα.
Την ομορφιά της ψυχής σου ερωτεύτηκα,
λιοπερίχυτη της Άνοιξής μου αχτίδα.
Απ’ τη δύναμη της λάμψης σου μαγεύτηκα
και σε έχρισα στο ταξίδι μου πυξίδα,
πεπρωμένο μου, πανάκριβή μου ασπίδα.
Σε βαθύσκιωτα λιμάνια δεν πλανεύτηκα.
Την ομορφιά της ψυχής σου ερωτεύτηκα." (Σελ.8)
Στα ροντέλα της Στέλλας Πετρίδου ο έρωτας αυτός πλάθεται, δοκιμάζεται, ανθεί και στο τέλος αναδύεται ως το πιο ξεχωριστό συναίσθημα πάνω σε τούτη τη πλάση. Αφού περάσει από διάφορα στάδια κι αγκαλιάσει όλες τις εποχές του χρόνου, στο τέλος υψώνει ανάστημα για να κάνει αισθητή πια την παντοδυναμία του. Το βιβλίο της, επομένως, αυτό τον σκοπό έχει, την εξύμνησή και την αποθέωση του έρωτα.
"Κρυμμένο στέκει το φεγγάρι
μες στ’ ουρανού τη σιγαλιά.
Έρμη απόψε η ακρογιαλιά.
Τώρα μια ευχή στο μαξιλάρι
για τ’ όνειρο γοργά σαλπάρει
και νέα του έρωτα φωλιά.
Κρυμμένο στέκει το φεγγάρι
μες στ’ ουρανού τη σιγαλιά.
Κι ο νους που ψάχνει για μπροστάρη
την πιο ανέλπιστη αγκαλιά,
ντύνει τη σκέψη με φιλιά
και ξαποσταίνει στο μακάρι.
Κρυμμένο στέκει το φεγγάρι." (Σελ.21)
Η φόρμα των ποιημάτων της είναι αυστηρή, καθώς όλα τα ποιήματα της συλλογής ανεξαιρέτως, και τα τριάντα αυτής, πειθαρχούν, ως οφείλουν, στη γνωστή σε όλους μας ρυθμομετρική φόρμα ποίησης των ροντέλων, μιας φόρμας που άνθισε ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα στη Γαλλία.
"Σε μια φωτογραφία η ζωή μου όλη.
Στέκομαι απέναντί της, μα δεν της μιλώ
κι είν’ άδεια η κάμαρή μου μες σ’ άδεια πόλη
κι είν’ το βλέμμα μου άδειο, μουντό και σιωπηλό.
Κάποτε ήτανε του έρωτα περβόλι
κι ιδανικό μου ήταν μεγάλο κι υψηλό.
Σε μια φωτογραφία η ζωή μου όλη.
Στέκομαι απέναντί της, μα δεν της μιλώ.
Τώρα του ρολογιού π’ αλλάξανε οι ρόλοι,
σφιχτά την αγκαλιάζω κι όλο τηνε φιλώ.
Γέρικο δάκρυ γέρνω κι απάνω της κυλώ.
Νύχτωσε πάλι, τη σφαλώ στο πορτοφόλι.
Σε μια φωτογραφία η ζωή μου όλη." (Σελ.28)
Η Στέλλα Πετρίδου αναμφισβήτητα αποτελεί μια σύγχρονη Ελληνίδα λυρική ποιήτρια και όχι μόνο, καθώς μετρά ήδη στο βιογραφικό της κι ένα μυθιστόρημα. Τα "Ροντέλα 4 εποχών" αποτελούν το εντέκατό της βιβλίο που οπωσδήποτε αξίζει να διαβαστεί.
Ας είναι καλοτάξιδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου