13-03-2021
Αναρτηθείσα: εδώ
Ποίηση και μουσική δηλαδή μελοποίηση. Ένα βιβλίο και ένα μουσικό CD μαζί, αδιαίρετο σύνολο, να «ζωντανεύει» τους στίχους, να εμπλουτίζει, να ακούγεται. Η συλλογή της Στέλλας Πετρίδου συνοδεύεται από το μουσικό άλμπουμ δεκατριών κομματιών, δώδεκα τραγούδια και ένα ορχηστρικό.
Σε γενικές γραμμές, η κυρία Πετρίδου γράφει μετρημένη ποίηση – ίσως επειδή είναι μουσικός και πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μιας μουσικού η προοπτική της μελοποίησης, οπότε ένα αρμονικό έργο βοηθά πολύ στο ρυθμό, το τέμπο, το μέτρο… Πολύ συχνά γράφει στο αρσενικό γένος – παρότι γυναίκα – προσφέροντας νοήματα που «ταιριάζουν» με κάθε αναγνώστη (ή ακροατή). Φυσικά, συναντάμε συχνά ομοιοκαταληξίες – αναμενόμενο μετά από αυτά που προηγήθηκαν – όμως εδώ, υπάρχει κι ένα ακόμη επιπλέον στοιχείο ύφους: κάποιες από αυτές είναι ιδιαίτερες, πιο σπάνιες (μία σπανιότατη, ειδικά στις σύγχρονες στιχοπλοκίες της τελευταίας δεκαετίας).
Διαβάζοντας, αναγνωρίζεις μια πλούσια συλλογή έργων – περιέχονται πολλά περισσότερα από τα δώδεκα του μουσικού δίσκου – και κάποια δίπολα όπως: αρχή – τέλος, παρουσία – απουσία. Σε κάποια, το δίπολο «λειτουργεί» υπερκαλύπτοντας η μία μεριά την άλλη. Για παράδειγμα, στο «Είσαι εδώ» διαφαίνεται μια παρουσία μέσα από την απουσία.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με τα κομμάτια του άλμπουμ. Εκεί συναντάμε μια ποικιλία ερμηνευτών και το ελληνικό χρώμα παντού: ελληνικοί ήχοι, ελληνικός ρυθμός… και μια έντεχνη (όπως έχει επικρατήσει, αν και διαφωνώ με τον όρο) διάθεση. Ξεχώρησα το «Χαράματα» και το «Να μ’ αγαπάς».
Να ’σαι αγέρας μου. Να ’σαι και κύμα
τη θάλασσά μου εσύ να κυβερνάς.
Κι εγώ, για χάρη σου, θα γίνω βήμα,
στα πιο μεγάλα θέλω σου να περπατάς.
Τελικά, είναι μια συλλογή που την απολαμβάνεις. Που μεταφέρει μηνύματα, σκέψεις, συναισθήματα, συνθήκες κ.ο.κ. χωρίς να «βαραίνει» την εμπειρία, χωρίς να την δυσκολεύει. Στα δε τραγούδια, ο ακροατής ταξιδεύει μουσικά ενώ σίγουρα, ανάμεσά τους, θα βρει εκείνο/-α που θα αποτελέσει/-ουν το επόμενο αγαπημένο του άγγιγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου