Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής είναι: «Μίλα μου γι’ αγάπη».
Αυτό κάνει η Στέλλα σε όλο το μήκος και πλάτος της ποιητικής συλλογής.
Διαβάζοντας τα ποιήματα, μου δόθηκε η αίσθηση πως παρατηρώ τα συναισθήματα και
τις προσδοκίες μιας αγάπης. Άλλοτε γράφει με ελεύθερο στίχο, αλλά με εσωτερικό
ρυθμό, και άλλοτε με μέτρο και ρίμα. Ένα βασικό στοιχείο που συναντά κανείς στα
ποιήματα της Στέλλας Πετρίδου είναι το όνειρο και η ονειροπόληση, κάτι που
φυσικά χαρακτηρίζει τους ερωτευμένους. Ας διαβάσουμε μερικούς στίχους από το
ποίημα «Ονείρου Μέθη»:
Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι,
χρώματα πλάθω στο κενό.
Σκαλί, σκαλί κι απογειώνομαι
σ’ ένα ταξίδι μαγικό.
....
....
Μα και στο ποίημα με τίτλο: «Του καλλιτέχνη» βρίσκουμε ένα
μποέμικο κλίμα:
...
...
Είναι το σήμερα που πρέπει να πιαστεί,
ήταν το χθες της που σημάδεψε το τώρα,
είναι το αύριο του νου ο σπαραγμός.
Καρδιά του καλλιτέχνη ονειροπόλα!
Ένα ακόμη στοιχείο που κυριαρχεί στην ποίηση της Στέλλας
Πετρίδου είναι η προσμονή και η προσδοκία, κάτι που σίγουρα χαρακτηρίζει τους
αγαπημένους που έχουν καιρό να συναντηθούνε. Το παρατηρούμε στο ποίημα με
τίτλο: «Της ανάσας»
...
Κρυφή ανάσα που διψάει για ζωή,
κλαίει μονάχη της τα βράδια σα νυχτώνει
κι αν λαχτάρα κείνο το όνειρο να βρει,
χάνει τη δύναμη σαν ξημερώνει.
...
Επίσης, στο ποίημα «Εξομολόγηση» νιώθουμε την νοσταλγία και
την λαχτάρα για να συναντήσει την αγάπη:
Κάθε βράδυ στ’ όνειρό σου νοσταλγείς
ένα σύννεφο να πάρει την καρδιά σου,
να την κάνει να πετάξει σαν πουλί
στις αυλές του παραδείσου.
...
...
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό της ποιητικής συλλογής «Μίλα μου
γι’ αγάπη» είναι πως εμφανίζεται η θάλασσα. Και είναι πολύ φυσικό άλλωστε, αφού
και η ποιήτρια είναι νησιώτισσα, αλλά ταυτόχρονα εργάζεται στο Λιμενικό Σώμα.
Ας διαβάσουμε την αναφορά στην θάλασσα στο ποίημα «Γεύση και άρωμα»:
...
...
Άρωμα γνώριμο, ζεστού καλοκαιριού,
μιας θάλασσας απέραντης αλμύρα,
που ‘ταν ολάκερη θαρρώ
επάνω σου αφημένη.
...
Επίσης στο ποίημα «Θυμίζεις κάμαρες κλειστές» παρατηρούμε
αναφορά της θάλασσας:
...
...
«Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά θυμίζεις»
μέσα στη θάλασσα που καίει το κορμί μου,
μέσα στο κύμα που θολώνει το μυαλό μου
και με τραβά ξανά στη μοναξιά μου.
...
Η ποιητική συλλογή της φίλης και ποιήτριας Στέλλας Πετρίδου
με αρμένισε σε ταξίδια με προσμονή μιας αγάπης που την προσδοκά κανείς στο
όνειρο, στη θάλασσα και σε άλλα συμβολικά μέρη. Μα τί καλύτερος τρόπος να
τελειώσω την γνώμη μου γι’ αυτό το βιβλίο με ένα μέρος από το ποίημά της,
«Επίλογος», που είναι αισιόδοξο και ελπιδοφόρο:
...
...
Η αγάπη δε σβήνει ποτέ.
Η αγάπη είναι παντού.
Είμαι παντού.
Αιώνιος φύλακας άγγελός σου,
ακουλουθώ τη σκέψη σου πιστά
και στα σκοτάδια σου μιλώ!
Συγχαρητήρια Στέλλα κι εύχομαι να μας ταξιδέψεις και σε άλλα
ταξίδια αγάπης με τα ποιήματά σου!
Με πολλή εκτίμηση,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου