Λόγια μαχαίρια,
πληγές π’ αντιστέκομαι
να μου ανοίξουν.
❧
Βάφω με χρώμα
το σκοτεινό μου κήπο.
Ποτέ πια μόνος.
❧
Ανυπομονώ
τις στιγμές μου να ζήσω
πριν μαραθούνε.
❧
Τρέχω και πέφτω.
Νικάω και νικιέμαι.
Άρα υπάρχω.
❧
Κι αγάπησέ με,
φωνάζει το μέσα μου
στον εαυτό μου.
Στέλλα Πετρίδου
Από την ποιητική συλλογή "Ανυπόταχτες σκέψεις", εκδόσεις "Άλφα πι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου