Γιατί ξυπνάς και γελαστή ολάνοιχτα παράθυρα ανοίγεις,
να μπει αγέρας δροσερός κι αλμύρα μυρωδάτη
κι απ’ τα μπαλκόνια τα πουλιά, που κελαηδούν, ν’ ακούσεις
και στα ψηλά τον βασιλιά τον Ήλιο ν’ αγναντέψεις.
Γιατί γαλάζιο τ’ ουρανού το στέμμα σου σκεπάζει,
λιμάνι στέκει αρχοντικό στην πέτρινη ποδιά σου,
γιατί γοργόνα σε θωρεί κι αιώνια σε προσέχει
κι ο Αϊ Νικόλας σου φυλά στα ξένα τα παιδιά σου.
Γιατί το χώμα σου χρυσός σε μαγικό καθρέφτη,
βουνά και κάμποι πλέκονται σε φιδωτά δρομάκια,
γιατί στο φεγγαρόφωτο, όταν αστέρι πέφτει,
χίλιες ευχές σκορπίζονται σε μυρωμένα στάχυα.
Γιατί τα βράχια σου πηλός στις σκαλιστές αυλές σου,
κύματα τα σμιλεύουνε και ηρεμούν μπροστά σου,
γιατί και κόρες του γιαλού γύρω σου σε στολίζουν,
περήφανα υποκλίνονταιστη φυσική ομορφιά σου.
Γιατί είσαι καπετάνισσα κι αφέντρα του πελάγου,
με καταιγίδες και βροντές, πάλι αφέντρα στέκεις,
δροσόλουστη σε κάθε αυγή χειμώνα καλοκαίρι,
μιαν άγκυρα για φυλαχτό στην αγκαλιά σου έχεις.
Σε θαλασσόβρεχτη αμμουδιά κάθε καημό ξεπλένεις
και με μια αόρατη μπογιά γαλήνη ζωγραφίζεις,
πλατύφυλλο βασιλικό στον κήπο σου ανασταίνεις,
γι’ αυτό, Αιγνούσα, και καρδιά και νουν εσύ ορίζεις.
Στέλλα Πετρίδου
Το ποίημα φιλοξενείται στο cd "Αιγνούσα Όμορφο νησί", Βιβλιοπωλείο Πάπυρος 2015, καθώς και στην ποιητική συλλογή "Αποχωρισμός" της Στέλλας Πετρίδου, εκδόσεις άλφα πι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου