24-02-2020
Αναρτηθείσα: εδώ
Από την εισαγωγή του βιβλίου της Στέλλας Πετρίδου στο
διάλογο με τον πατέρα μονάρχη και αμέσως μετά, η περιγραφή με ξεχωριστό τρόπο
της ηρωίδας της για τα παιδικά χρόνια της, μας προδιαθέτει να μάθουμε την
εξέλιξη σ’ αυτό το μυθιστόρημα. Η ενσάρκωση των παραδόσεων, η θεμελιακή αναφορά
εξ’ αρχής στην αγάπη, μας καθηλώνει ως εχέγγυο για τη συνέχεια. Με απλότητα η Στέλλα Πετρίδου αναλύει τις
συνθήκες στην κωμόπολη που ζουν, περιγράφοντας γεωγραφικά και πολιτισμικά ό,τι
συνέβαλλε στη διαπαιδαγώγηση της ηρωίδας της. Η πεπαλαιωμένη αντίληψη του
γιατρού πατέρα αποτυπώνεται στη φράση του που λέει: «Η δική μου γυναίκα δεν
επιτρέπεται να εργάζεται!», μια φράση που της έδωσε να καταλάβει τη ματαιότητα
προσέγγισης στην ψυχή του και τη μη πιθανή αλλαγή στη νοοτροπία του.
Βασανιζόταν έτσι σαν σε πόλεμο σε περίοδο ειρήνης. Η πεποίθηση αυτή μαύριζε τα
λευκά της αθωότητάς της συναισθήματα στην παιδική ψυχή της. Εμπέδωσε το
διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων μεταξύ των ανθρώπων και τα αναπάντητα
ερωτήματα την αιχμαλώτισαν στην απόλυτη μοναξιά. Μια μοναξιά αναζήτησης που
οδήγησε τον ιδεαλισμό της σε αξία μέγιστη.
Στο μυθιστόρημα αυτό η περιγραφή των δήθεν πολιτισμένων
ανθρώπων, διαπότισε τη φαντασία και τα οράματα της ηρωίδας και διά χειρός
Στέλλας Πετρίδου εισαγώμεθα στο πνεύμα της αναλυτικής ψυχολογίας, με αίσθηση
στην πραγματικότητα και τα θέλω της. Έτσι η πρωταγωνίστρια του βιβλίου
διαπιστώνει πως βασικός σκοπός της δεν είναι η επιτυχία, αλλά η ευτυχία. Η συγγραφέας περιγράφει με ακρίβεια τις
διανοητικές διεργασίες και τα μέσα που μεταχειρίζονται οι ορθώς σκεπτόμενοι
άνθρωποι να κατακτήσουν την ποθούμενη ευτυχία. Άρα, η συγγραφέας πάνω απ’ όλα
είναι μελετήτρια της ανθρώπινης καρδιάς. Μέσα από τη δική της μάχη η ηρωίδα
βλέπει το σύνολο των μαχών που οδηγούν στην καλυτέρευση της ψυχής μας.
Γράφει για τον πατέρα της πρωταγωνίστριας πως θεωρούσε την
κόρη του ιδιοκτησία του και πως τον ενδιέφερε να ζήσει με άφθονα υλικά αγαθά
στο γάμο της και όχι με το πρώτιστο της ευτυχίας που είναι η αγάπη. Έτσι η Ζωή
οδηγήθηκε στην προσωπική της επανάσταση, μακριά από τον κόσμο του κυνισμού και
της ύλης, αποφασισμένη να πράξει την επιλογή της. Άρχισε να βλέπει τον κόσμο
μέσα από μια άλλη διαφάνεια, άρχισε την πορεία της προς το φως. Αυτή η
μεταμόρφωση έδωσε νόημα στη ζωή της, ώστε να την κατακτήσει μετέχοντας η ίδια
ενεργά σε αυτήν.
Θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια και η καθημερινή
αντιμετώπιση των προβλημάτων, η εξιδανίκευση της αγάπης, τα βασανιστικά
ερωτήματα, όλα σαν διεργασίες καθιστούν ανύπαρκτο το υπαρξιακό πρόβλημα της
ηρωίδας. Ακόμα και τ’ όνομα που δίνει η συγγραφέας στην πρωταγωνίστρια είναι
ταυτόσημο της λέξης ζωή. Η ταλαιπωρία κάτω από την πίεση του πατέρα μεγαλώνει
τα όρια της αντοχής της.
Περιγράφει η Στέλλα Πετρίδου τα ανθρώπινα συναισθήματα στο
σχολείο των παιδιών και το σχολείο του καθημερινού πόνου. Ένα βιβλίο γεμάτο
στροφές ζωής και θανάτου, με άλματα και απρόβλεπτες εξελίξεις.
Η αγάπη σ’ αυτό το βιβλίο γίνεται ιδέα αθάνατη κι αυτό είναι
το κεντρικό νόημα αυτού του υπέροχου μυθιστορήματος. Η Στέλλα Πετρίδου
κατόρθωσε το πρωτογενές κι ας μην υπάρχει παρθενογένεση στον πεζό λόγο. Οι
λέξεις από μόνες τους δε δημιουργούν δημιουργία. Όμως η συγγραφέας από την
πρώτη απόπειρα στον πεζό λόγο, μέσω του τρόπου που συναρθρώνει και παντρεύει
τις λέξεις, καταφέρνει να μας δώσει μια ξεχωριστή λάμψη, που είναι η περιγραφή
του συναισθήματος. Οι εικόνες και η αγωνία για την έκβαση της ιστορίας της «Η
αγάπη μπορεί» είναι συνεχής.
Η γραφή της Στέλλας Πετρίδου, χωρίς ξένα αισθητά ρεύματα,
μας οδηγεί στον κόσμο της πραγματικότητας μιας περασμένης εποχής, μα τόσο
επίκαιρης στο διηνεκές. Έτσι διαπιστώνουμε, πέρα από την καλλιτεχνική αίσθηση
της συγγραφέως, πως συνυπάρχει και η κριτική διάνοια για το τι είναι η αγάπη,
σαν ιδέα που ποτέ ο χρόνος δε φθείρει, δεν ξεθωριάζει.
Όπως είναι ο τίτλος «Η αγάπη μπορεί» το ίδιο ισχύει και για
τη συγγραφέα Στέλλα Πετρίδου. Όλλα τα μπορεί με την αγάπη της για δημιουργία.
Ο Γιάννης Φιλιππάκης είναι ποιητής και Γενικός Γραμματέας
Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου