και κάθε που αλλάζω τον προσέχω
να ’ναι καλά, για χάρη του να πολεμώ,
να τον βαστώ σφιχτά και να τον έχω.
Σαν του θυμώνω κι απ’ το δρόμο μου χαθεί,
παραληρώ στα βάθη και στα ύψη
κι αποζητώ μετά, αγχωμένος, να βρεθεί
μήπως σωθώ απ' τη βουβή μου θλίψη.
Γυρτός στης νιότης την υγειά πίνω νερό,
μα μόνος στην ορφάνια μου θεριεύω
κι όπως πηγαίνω κόντρα στον καιρό,
το φίλο μου ζητώ πάλι να εύρω.
Γιατί ο φίλος μου του εαυτού μου είμαι εγώ
και το εγώ μου οφείλω να πρεσβεύω.
*****
Ευχή
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν τα πάντα γύρω μου,
για να χαμογελάει η ψυχή μου,
καθώς κοιτιέται στον καθρέφτη των ματιών σου.
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν τα όνειρα,
για να χαμογελάει η ευχή μου,
καθώς ανθίζει απ' τ' οξυγόνο των χειλιών σου.
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν οι μέρες μου,
για να χαμογελάει η στιγμή μου,
καθώς τυλίγεται αγκάλη στη δική σου.
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν τα νιάτα μου,
για να χαμογελάει η ζωή μου,
καθώς αφήνεται ως δώρο στη ζωή σου.
Να μου χαμογελάς!
Ευχή!
*****
Καθάρια Δευτέρα
Πέρα στον ορίζοντα, δες!
*****
Ευχή
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν τα πάντα γύρω μου,
για να χαμογελάει η ψυχή μου,
καθώς κοιτιέται στον καθρέφτη των ματιών σου.
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν τα όνειρα,
για να χαμογελάει η ευχή μου,
καθώς ανθίζει απ' τ' οξυγόνο των χειλιών σου.
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν οι μέρες μου,
για να χαμογελάει η στιγμή μου,
καθώς τυλίγεται αγκάλη στη δική σου.
Να μου χαμογελάς
για να χαμογελούν τα νιάτα μου,
για να χαμογελάει η ζωή μου,
καθώς αφήνεται ως δώρο στη ζωή σου.
Να μου χαμογελάς!
Ευχή!
*****
Καθάρια Δευτέρα
Πέρα στον ορίζοντα, δες!
Αναδύεται η καινούρια σου μέρα!
Στην ψυχή σου ανάσταση, δες!
Μια λαμπρή ξημερώνει Δευτέρα!
Πέρα στα όνειρα, δες!
Ένα φως στο σκοτάδι κυλιέται.
Στη στιγμή σου μια ανάμνηση, δες!
Με χαρά κι ομορφιά ξεπετιέται.
Πέρα στα βάθη σου, δες!
Σε πανέμορφη αφήνεσαι μέρα!
Κι όλα τα πάθη σου, δες!
Να σε νιώσουν ζητούνε Δευτέρα!
Πέρα στα θέλω σου, δες!
Μες στην άνοιξη ντύνεται η φύση.
Φόρα τον ήλιο της, δες!
Στην καρδιά μια φωλιά σου 'χει στήσει!
Άπλωσ' τα μάτια σου, δες!
Είν' αγάπη η καινούρια σου μέρα.
Πιάσ' την απ' το χέρι και πες,
καλημέρα, Καθάρια Δευτέρα!
*****
Σε περίμενα
Πριν προλάβεις και γίνεις φεγγάρι
*****
Σε ποια όνειρα
Σε ποια όνειρα αναφέρεσαι λοιπόν;
Ποιος σου έμαθε τον ήλιο να κοιτάζεις,
να του γελάς, να του μιλάς, να τον μεθάς;
Σε ποια όνειρα στ' αλήθεια λογαριάζεις;
Δρόμο παίρνεις στην αντίπερα ζωή
και τα δίχτυα σου για εκεί τα σχεδιάζεις
και προχωρείς κι οπλοφορείς κι επιθυμείς
κι ό,τι αρνήθηκες ερήμην το δικάζεις.
Μα ποια όνειρα ζητάς να τα γευτείς;
Ποιος σου έμαθε μ' ελπίδα να ανασαίνεις,
να προσδοκάς, να κυνηγάς, να σεργιανάς,
να πολεμάς, στα δύσκολα να επιμένεις;
Αγκαλιά σου μια φωτιά κι εγωισμός
κι ένα θέλω που τα θέλω σου τα σβήνει.
Κι αδιαφορείς, και καθαιρείς και τιμωρείς
κάθε σημάδι δισταγμού που σου 'χει μείνει.
Σε ποια όνειρα αναφέρεσαι λοιπόν;
Σε ποια όνειρα που τα 'χεις προδομένα;
Μες στη βροχή, μες στη σιωπή, μες στη ντροπή
θε να τα βρεις να αργοπεθαίνουν ένα ένα.
Τα ποιήματα συμπεριλαμβάνονται στο "Ανθολόγιο 2019", εκδόσεις Αιολικά Γράμματα, Αθήνα 2019
Στην ψυχή σου ανάσταση, δες!
Μια λαμπρή ξημερώνει Δευτέρα!
Πέρα στα όνειρα, δες!
Ένα φως στο σκοτάδι κυλιέται.
Στη στιγμή σου μια ανάμνηση, δες!
Με χαρά κι ομορφιά ξεπετιέται.
Πέρα στα βάθη σου, δες!
Σε πανέμορφη αφήνεσαι μέρα!
Κι όλα τα πάθη σου, δες!
Να σε νιώσουν ζητούνε Δευτέρα!
Πέρα στα θέλω σου, δες!
Μες στην άνοιξη ντύνεται η φύση.
Φόρα τον ήλιο της, δες!
Στην καρδιά μια φωλιά σου 'χει στήσει!
Άπλωσ' τα μάτια σου, δες!
Είν' αγάπη η καινούρια σου μέρα.
Πιάσ' την απ' το χέρι και πες,
καλημέρα, Καθάρια Δευτέρα!
*****
Σε περίμενα
Πριν προλάβεις και γίνεις φεγγάρι
ολόγιομο στ' ουρανού τη σιγαλιά,
σε περίμενα.
Και να που ήρθες φλογισμένο,
μεθυσμένο απ' του ονείρου τις ορμές,
να φωλιάσεις στων ματιών μου την Ιθάκη
Αύγουστο μήνα,
την ώρα που φιλιούνται οι αγάπες
κι ενώνουν τα κορμιά τους από έρωτα
σφραγίζοντας τα θέλω τους με δάκρυ.
Πριν προλάβεις και γίνεις φεγγάρι
στολίδι στου πελάγου το βυθό,
σε περίμενα.
*****
Στο όνομα της αγάπης
Στο όνομα της αγάπης σ' απαρνούμαι,
σ' εκδικούμαι,
σε πονώ.
Κι εσύ, μια φλόγα,
γίνεσαι στάχτη
και μες στον άνεμο
κενό.
Στο όνομα της αγάπης σε προδίδω,
σε καταδίδω,
σε φθονώ.
Κι έπειτα φεύγω,
γίνομ' απάτη,
θάλασσας δάκρυ
αλαργινό.
*****
Η πιο όμορφη μέρα
Μακρινό της ευχής το ταξίδι,
μακρινή κι η πιο όμορφη μέρα,
μα όταν έρθει κοντά μου το πέρα,
θα 'μαι φως στ' ουρανού τη φωλιά.
Λαμπερό θ' ανασαίνω στολίδι
και χαρά θα σκορπίζω με φόρα
κι η ματιά μου θα στέλνει για δώρα
τρυφερά της αγάπης φιλιά.
*****
Στο όνομα της αγάπης
Στο όνομα της αγάπης σ' απαρνούμαι,
σ' εκδικούμαι,
σε πονώ.
Κι εσύ, μια φλόγα,
γίνεσαι στάχτη
και μες στον άνεμο
κενό.
Στο όνομα της αγάπης σε προδίδω,
σε καταδίδω,
σε φθονώ.
Κι έπειτα φεύγω,
γίνομ' απάτη,
θάλασσας δάκρυ
αλαργινό.
*****
Η πιο όμορφη μέρα
Μακρινό της ευχής το ταξίδι,
μακρινή κι η πιο όμορφη μέρα,
μα όταν έρθει κοντά μου το πέρα,
θα 'μαι φως στ' ουρανού τη φωλιά.
Λαμπερό θ' ανασαίνω στολίδι
και χαρά θα σκορπίζω με φόρα
κι η ματιά μου θα στέλνει για δώρα
τρυφερά της αγάπης φιλιά.
*****
Σε ποια όνειρα
Σε ποια όνειρα αναφέρεσαι λοιπόν;
Ποιος σου έμαθε τον ήλιο να κοιτάζεις,
να του γελάς, να του μιλάς, να τον μεθάς;
Σε ποια όνειρα στ' αλήθεια λογαριάζεις;
Δρόμο παίρνεις στην αντίπερα ζωή
και τα δίχτυα σου για εκεί τα σχεδιάζεις
και προχωρείς κι οπλοφορείς κι επιθυμείς
κι ό,τι αρνήθηκες ερήμην το δικάζεις.
Μα ποια όνειρα ζητάς να τα γευτείς;
Ποιος σου έμαθε μ' ελπίδα να ανασαίνεις,
να προσδοκάς, να κυνηγάς, να σεργιανάς,
να πολεμάς, στα δύσκολα να επιμένεις;
Αγκαλιά σου μια φωτιά κι εγωισμός
κι ένα θέλω που τα θέλω σου τα σβήνει.
Κι αδιαφορείς, και καθαιρείς και τιμωρείς
κάθε σημάδι δισταγμού που σου 'χει μείνει.
Σε ποια όνειρα αναφέρεσαι λοιπόν;
Σε ποια όνειρα που τα 'χεις προδομένα;
Μες στη βροχή, μες στη σιωπή, μες στη ντροπή
θε να τα βρεις να αργοπεθαίνουν ένα ένα.
Τα ποιήματα συμπεριλαμβάνονται στο "Ανθολόγιο 2019", εκδόσεις Αιολικά Γράμματα, Αθήνα 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου